چکیده:
آواز و موسیقی از دیرباز عجین و آمیخته با زندگی انسانها بوده است. مروری به تاریخ باستانی به خوبی نشان میدهد که انسانها از همان ابتداییترین شیوهی زیستی در زندگی، باز به نحوی آوازها و آواهای مختلفی را از خود سر دادهاند.آوازها همیشه به عنوان بخشی از زندگی انسانها نقش عمدهای در تمایلات درونی آنها داشتهاند، موسیقی و آواز جزء لاینفکی از روح و روان آدمی بوده و به عنوان محرکی برای اغنای نیاز درونی وی قلمداد شده است. هوره یکی از شاخصترین آوازهای قوم کرد است.این شیوهی آواز خواندن که مبتنی بر تکنیکهای خاص آوازی و ادای حلقی اصوات شعری است در حوزهی مشخصی از استان کردستان اجرا میشود. اهمیت این آواز بدیع و بسیار غریب نه فقط در تکنیک تولید صوت و شیوهی آواز خواندن، بلکه در تاریخی است که به آن پیوند میخورد و همواره آن را به تاریخ پیوند میدهد.آوازهای کهن هوره با توجه به دارا بودن مضامین و مفاهیم مختلف، واجد خصلتی کارکردی و آیینی است که ارتباط گستردهای با شیوهی زیست و اقتصاد و روحیات و احساسات مردم ایلیاتی نواحی زاگرسنشین دارد. نوعی از آوازهای حزین (مویه) هوره که موسوم به مور است به عنوان آوازی غمناک و حزنانگیز در مناطق مختلف لرستان، ایلام و کرمانشاه توسط زنان به شکل جمعخوانی و توسط مردان در مراسمات سوگواری و عزاداری خوانده میشود.در این پژوهش برآنیم تا با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی به بررسی و واکاوی جایگاه «هوره» و «مور» در فرهنگ استان ایلام بپردازیم.
خلاصه ماشینی:
نوعی از آوازهای حزین (مویه) هوره که موسوم به مور است به عنوان آوازی غمناک و حزنانگیز در مناطق مختلف لرستان، ایلام و کرمانشاه توسط زنان به شکل جمعخوانی و دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر مرکز پیام نور تهران (شرق) nasrin.
این گونه آوازها که بیشتر دارای درون مایههای حماسی، عاشقانه و سوگ و مویه است به علت متکی بودن به بدیهه سرایی و ساختار ریتمیک و ملودیک بر مبنای متر آزاد و اشعار ده هجایی و فهلویات و نوع گلوخوانیهای منقطع و ممتد و نزدیکی به آواهای طبیعت و کوهستان و عدم استفاده از ساز، نیاز به تخصص و مهارت زیادی به درک و فهم موسیقی به لحاظ تئوریک و آکادمیک نداشته و توسط زنان و مردان عادی و به اشکال گوناگون فردی با جمعی و یا فردی و جمعی خوانده میشود.
این کتاب که بر اساس پژوهشهای میدانی، به گردآوری گونهها، ترانهها و آهنگهای مختلف موسیقی نواحی ایران پرداخته است، اشاراتی نیز به آوازهای هوره و مویههای حزین هوره در مناطق غرب کشور داشته است و شرحی مختصر برای شناساندن و معرفی آنها بیان نموده است.
(همان: 1) - مضامین غربت و دوری و فراق مقام هایی چون هجرانی، خرَیوی (غریبی) دارای اشعاری با مضامین غربت و دوری و احساس دلتنگی از فراق است که این گونهها نیز معمولاً توسط مردان و به شکل تک خوانی و انفرادی برای غم دوری از یار و یا غربت خوانده میشود.
نوعی از آوازهای حزین (مویه) هوره که موسوم به مور است به عنوان آوازی غمناک و حزنانگیز در مناطق مختلف ایلام توسط زنان به شکل جمع خوانی و توسط مردان در مراسمات سوگواری و عزاداری، خوانده میشوند.