چکیده:
ادبیات عامیانه یا فولکور به آن دسته از ادبیات گفته میشود که بیشتر به گونه شفاهی از نسلهای پیشین سینه به سینه به زمان ما رسیده است و درمیان توده مردم رواج دارد. و این موضاعات، شامل گویش، آداب و رسوم زندگی محلی، اصطلاحات و ضرب المثلهای بومی است که فرهنگ اقوام مختلف را در طول تاریخ نگهداری و به دیگران معرفی میکند.
یکی از قالبهای پرطرفدارادبی درزبان فارسی داستان است. دراین پژوهش ابتداتعریف وتوضیح اجمالی درباره داستان وچگونگی پیوند آن باادبیات عامیانه ارائه میگردد. متن ومحتوای اصلی پژوهش مربوط به بررسی فولکوریاادب عامیانه درداستانهای منیروروانیپوراست. که ایشان نویسنده ایست که او را با تبحرش در خلق فضاهای بومی منحصربه داستان هایش بااستفاده ازویژگیهای اقلیمی جنوب کشور میشناسند. جهانی سرشارازوهم وآکنده اززیباییهای نوشتاری که حاصل تردید بین دنیای زمینی وماورای طبیعی است. باتوجه به اینکه خانم روانیپوربه عنوان یک داستان نویس درپیشانی زنان جنوب ایران قراردارد، آثارایشان باتکیه به کاربردباورهای عامیانه موردنقدوبررسی قرارگرفته است تابا این محک مردم پسندآزموده شوند.
خلاصه ماشینی:
عناصرادب عامه در آثار منیرو روانیپور دکترمحمد جعفر پروین 1 دکترسید علی سراج 2 چکیده ادبیات عامیانه یا فولکور به آن دسته از ادبیات گفته میشود که بیشتر به گونه شفاهی از نسلهای پیشین سینه به سینه به زمان ما رسیده است و درمیان توده مردم رواج دارد.
و این موضاعات، شامل گویش، آداب و رسوم زندگی محلی، اصطلاحات و ضرب المثلهای بومی است که فرهنگ اقوام مختلف را در طول تاریخ نگهداری و به دیگران معرفی میکند.
(روانیپور، 128، 1379) آنچه از مطالعه آثار روانیپور میتوان درک کرد، این است که او در داستان هایش دغدغه استفاده ازعناصر طبیعی و میل به قهرمان پروری در قالب شخصیتهای زنانه را پی میگیرد.
اولین مجموعه داستانی او (کنیزو) در سه داستان با نامهای (کنیزو، شب بلند، آبی) با عناصر تکرا رشونده مهمی مثل دریا، افسانههای مربوط به آن، طلسمها، پریان دریایی، ماهیگیران و زنان بومی، در رمان (اهل غرق) کامل میشوند و در بعضی داستانهای مجمو عه (سیریا، سیریا)از زاویه دیگری و با نگاهی متفاوت ادامه، پیدا میکند.
نویسنده در این داستان اززاویه دید بسیار مناسبی که از زاویه دید مردم است استفاده میکند و میتوان گفت که مراد از باد پیرزن با ورهای خرافی کهن است که به شدت پیر و فرتوت شده اند و باعث ویرانی زندگی مردم هستند و مردم آ رزوی مرگ چنین باورهایی را دارد.
روانیپور در تمامی آثار خویش، توانسته است با به کار گیری ادبیات عامیانه و ابعاد و عناصر مختلف فولکور، فرهنگ قوم خاصی را زنده نگه دارد.