چکیده:
شروهخوانی یکی از اشکال مهم و دیرینه شعر و مو سیقی در خطّهی جنوبی ایران است که با خوانندگی همراه است و آن نوعی دوبیتی است که با شیوه کوهی، زهیری، حاجیونی، حسینی، کردی، کرشی، غربتی، اجرا میشود؛ شروههای هرمزگان دو گونهاند: گونهای که چون دیگر شاخههای اشعار عامیانه سراینده مشخصی ندارند و گونهای دیگر توسط چند شاعر بستکی از جمله: «مشهور»، «غیرت»، «مجرم» و «محیا» سروده شده است که مهمترین آنها «محیا» ست، در واقع« محیا» از جمله شاعران مردمی و محبوبی اس ت که پس از گذشت سالیان اشعارش در سینه مردم مانده و هر کس دوبیتیهای «محیا» را از حفظ باشد و با صدای خوش بخواند او را شروه خوان میگوینددر این فرصت به معرفی این شاعر هرمزگانی میپردازیم باشد که این مقاله آغاز گر همایشی بزرگ برای شناسایی فایز هرمزگان باشد.
خلاصه ماشینی:
بررسی اشعار محیا، پدر شروه سرایی هرمزگان فاطمه مدرسی 1 سهراب سعیدی 2 منم محیا که از نسل علـیام غلام خاص قتـال ولیام همه دانند و مردم هم بدانند جوی از آستان کاملیام (حبیبی، 1384:82) چکیده شروهخوانی یکی از اشکال مهم و دیرینه شعر و مو سیقی در خطّهی جنوبی ایران است که با خوانندگی همراه است و آن نوعی دوبیتی است که با شیوه کوهی، زهیری، حاجیونی، حسینی، کردی، کُرُشی، غربتی، اجرا میشود؛ شروههای هرمزگان دو گونهاند: گونهای که چون دیگر شاخههای اشعار عامیانه سراینده مشخصی ندارند و گونهای دیگر توسط چند شاعر بستکی از جمله: «مشهور»، «غیرت»، «مجرم» و «محیا» سروده شده است که مهمترین آنها «محیا» ست، در واقع« محیا» از جمله شاعران مردمی و محبوبی اس ت که پس از گذشت سالیان اشعارش در سینه مردم مانده و هر کس دوبیتیهای «محیا» را از حفظ باشد و با صدای خوش بخواند او را شروه خوان میگوینددر این فرصت به معرفی این شاعر هرمزگانی میپردازیم باشد که این مقاله آغاز گر همایشی بزرگ برای شناسایی فایز هرمزگان باشد.
استان هرمزگان که از فرهنگ و مدنیت دیرینهای برخوردار است در جای جای آن دوبیتیهایی یافت میشود که از عمق جان سروده شده و بیانگر آرزوها، ناکامیها، غمها و لذتها و شادیهای مردم خونگرم این سرزمین دیر پای میباشد در جنوب سرایندگان فهلویات که مردم آن را شروند (شروه) میگویند مردمی ساده، زحمتکش و بیادعا هستند که احساسات درونی خود را به زبانی نرم و لطیف به پای عاشقان میریزند.