چکیده:
از نگاه اسلام، «امت» همچون یک «انسان» اولاً از اهمیت والایی برخوردار است و ثانیاً آثار مترتب بر انسان از قبیل مرگ و حیات، سعادت و شقاوت، اعتدال را دارا می باشد. از سوی دیگر وحدت و همدلی مطلوب اسلام است و از مسلمانان می خواهد در ایجاد آن کوشش کرده و از هر گونه تفرقه و جدایی پرهیز کنند. در آیات و روایات علاوه بر حکم عقل به تحسین ایجاد اتحاد و تقبیح تفرقه و جدایی، از برخی قواعد فقهی می توان برای اثبات این مهم بهره گرفت. وحدت امت اسلامی این است که همه مسلمانان در برابر دشمنان مشترک یکدست و هماهنگ و منسجم عمل کنند. از دیدگاه قرآن، ضرورت و اهمیت اتحاد، از اساسی ترین مسائل اجتماعی و دینی مسلمانان است. هدف از مقاله بررسی جایگاه فقهی حقوقی کلامی وحدت امت اسلامی بر اساس آرای فقهی می باشد.
From the Islamic point of view, the "ummah" as a "human being" is first of great importance and secondly, it has moderate effects on human beings, such as death and life, happiness, and cruelty. On the other hand, unity and empathy are desirable for Islam and it calls on Muslims to try to create it and avoid any division. In verses and hadiths, in addition to the rule of reason to praise the creation of unity and condemn division and separation, some jurisprudential rules can be used to prove this importance. The unity of the Islamic ummah is that all Muslims should act in a united, coordinated, and cohesive manner against their common enemies. According to the Qur’an, the necessity and importance of unity are one of the most fundamental social and religious issues of Muslims. The purpose of this article is to study the legal jurisprudential status of the unity of the Islamic ummah based on jurisprudential opinions.
خلاصه ماشینی:
تحقق وحدت امت اسلامي منوط به اين است که عالمان ديني و روشنفکران مذهبي، تلاش همه جانبه اي را براي شناساندن اسلام اصيل و اصول و ارزش هاي ديني مشترک ميان مذاهب انجام داده و ضمن تعميق اطلاعات ديني مردم و ارتقاء سطح فرهنگ مسلمانان جهان ، بسياري از بدبينيها و تعصبات ناروا را برطرف کرده و زمينه وحدت حقيقي را فراهم سازند.
در اين زمينه کلام آيت الله خامنه اي (مدظله العالي) قابل توجه است : «اتحاد، به معناي انصراف مسلمين و فرق گوناگون از عقايد خاص کلامي و فقهي خود نيست ، بلکه اتحاد مسلمين به دو معناي ديگر است که هر دوي آن 50 بايد تامين شود: اول اينکه فرق گوناگون اسلامي (شيعه وسني) که هرکدام فرق مختلف کلامي و فقهي دارند، حقيقتا در مقابله با دشمنان اسلام ، همدلي و همدستي و همکاري و همفکري کنند.
(محسني،٦٢:١٣٨٧) مفهوم وحدت وحدت به معناي يگانه شدن و انفراد است «صيروره الشيئين الموجودين شيئا واحدا» ولي وقتي از وحدت مسلمانان يا اتحاد بين مسلمانان سخن ميگوييم ، مراد از آن معناي لغوي نيست ؛ بلکه وحدت اسلامي به اين معناست که تمام مسلمانان عالم با حفظ اصول و عقايدشان مسائل اختلافي را حل کنند و در مقابل دشمنان اسلام با يکپارچگي قيام کنند و جداي از همه عقايد و اختلاف نظري که در جزئيات ديني خود دارند در مشترکات ديني خود چون خدا، قرآن ، قبله ، معاد، پاک زيستن و....