چکیده:
دو رویکرد عمده برای آموزش مهارت نوشتاری به کودکان وجود دارند: رویکرد آوا-محور و رویکرد واژه-محور. در روش آوا-محور یا همان الفبایی که یکی از روش های قدیمی و شناخته شده است ، تدریس نوشتن خواندن، با آموزش صداهای انفرادی به کودکان آغاز می شود. در مقابل، در روش واژه-محور، آموزش نظام نوشتاری با خواندن و نوشتن کلمه ها آغاز می شود. این مقاله ضمن معرفی این دو رویکرد رایج برای آموزش مهارت نوشتاری (املا)، سعی می کند با ارائه شواهدی از زبانهای فارسی و انگلیسی به مقایسه مزایا و معایب هر کدام بپردازد. طرفداران شیوه سنتی الفبایی یا همان آوا-محور معتقدند که این روش، آگاهی واج شناختی را برای زبان آموزان به ارمغان می آورد و این موضوع به آنها کمک می کند تا کلمات بی معنی و جدید را بهتر بخوانند. طرفداران روش رقیب، یعنی روش کلمه -محور، بر این باورند که در تدریس خواندن تمرکز باید بر کل کلمه باشد، زیرا کل کلمه واحد معنایی است و هدف از خواندن نیز کشف معنی است. آنها ادعا می کنند که کودکان در این روش ارزش های آوایی حروف را بعدا می توانند از طریق فرایند خوداکتشافی کشف نمایند. شواهد زبان انگلیسی و فارسی نشان می دهند که خوانندگان ماهر از رویکرد کلمه-محور استفاده می کنند.
There are two main approaches to teaching writing skill to children: the sound-based approach and word-based approach. In alphabetic or phonics approach which is one of the oldest and known methods, writing / reading teaching begins with the teaching of individual sounds to children. In contrast, in the word-based approach, the teaching of the writing system begins by reading and writing the words. While introducing these two common approaches to writing spelling skills, this paper attempts to compare the advantages and disadvantages of each one by providing evidence from Persian and English languages. Proponents of the traditional, alphanumeric style believe that this method brings phonological awareness to learners, which helps them to read the meaningless and new words. The advocates of the rival method, the word-based method, believe that in the teaching of reading, the focus should be on the whole word, because the whole word is a semantic unit and the purpose of reading is also the discovery of meaning. They claim that children in this way can discover the phonological values of letters later in a process of self-discovery. Evidence of English and Persian indicates that skilled readers use a word-based approach.
خلاصه ماشینی:
در روش آوا-محور يا همان الفبايي که يکي از روش هاي قديمي و شناخته شده است ، تدريس نوشتن خواندن ، با آموزش صداهاي انفرادي به کودکان آغاز مي شود.
طرفداران شيوه سنتي الفبايي يا همان آوا- محور معتقدند که اين روش ، آگاهي واج شناختي را براي زبان آموزان به ارمغان مي آورد و اين موضوع به آنها کمک مي کند تا کلمات بي معني و جديد را بهتر بخوانند.
در زبان فارسي که از يک سيستم صدا-محور و الفبايي استفاده مي کند، اين کلمه با چهار علامت براي هر يک از واج هاي ز +ي + ب + ا نمايش داده مي شود.
اين روش نسبت به روش رقيب ، يعني روش الفبايي، از قدمت و سابقه کمتري برخوردار است اما در سالهاي اخير براي آموزش مهارت نوشتن و خواندن در بسياري از زبان هاي دنيا ، از جمله فارسي و انگليسي، يک تغييــر معنــادار از روش الفبا محـــور به روش کلمه محـــور ايجـــاد شـده است ( & Steinberg ٢٠٠٦ ,Sciarini).
آنها چنين استدلال مي کنند که در اين روش ، کودکان ابتدا ارزش آوايي حروف الفبا را مي آموزند و سپس ارزش آوايي ترکيب اين حروف [کلمه ] را ياد مي گيرند(١٩٩١ , Rieben &Perfetti ) و اين موضوع به آنان نوعي آگاهي واج شناختي مي دهد که مي توانند در مرحله بعد حتي کلمات بي معني / نامفهوم را هم بخوانند(٢٠٠٢ ,Scarborough ;١٩٩٧٠ , Bryant &Gowsami ).
(2112) Training of Reading and Writing Skills, Methodology of Adult Literacy Learning, Tehran: Markaz Publications.