چکیده:
یادگیری پایدار به عنوان یکی از اهداف مدارس تعریف شده و همواره سازمان آموزش و پرورش به دنبال رسیدن به مرزی بوده که بالاترین راندمان یادگیری را از طرق مختلف به ویژه یادگیری پایدار که میتواند تابعی از شاخص های مختلف باشد، را به دست آورد. در همین راستا این پژوهش باهدف "بررسی اثرات آموزش نوآوری اجتماعی بر نتایج یادگیری پایدار از طریق نقش میانجی انگیزه یادگیری درونی و تعدیلکننده انگیزش اجتماعی" انجامشده است. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه دانشآموزان دختر و پسر سال ششم مدارس ابتدایی شهرستان آباده بودند. همچنین نمونه آماری، 306 نفر از منتخب جامعه مورد نظر (از بین 34 باب مدرسه به تساوی دختر و پسر؛ و از هر باب مدرسه به صورت تصادفی 9 نفر از دانشآموزان سال ششم ابتدایی) به شیوه نمونه گیری تصادفی از نوع خوشهای بودند. روش تحقیق، توصیفی- همبستگی از نوع علی و ابزار سنجش ارتباط بین متغیرها، پرسشنامههای یادگیری پایدار، آموزش نوآوری، انگیزه یادگیری و انگیزه اجتماعی بودند که روایی محتوایی و پایایی آن در مرحله مقدماتی، بهصورت قابل قبولی مورد تائید قرار گرفتند. جهت تحلیل یافتههای این مطالعه در بخش آمار توصیفی از جداول فراوانی نرمافزار SPSS و جهت بررسی آمار استنباطی و برازش مدل پژوهش، از معیارهای مدلسازی معادلات ساختاری به روش جدید (در بخش کمترین مربعات جزئی) حاصل از نرمافزار Smart PLS استفاده شده است.
نتایج در نهایت نشان داد آموزش نوآوری اجتماعی بر انگیزه یادگیری درونی تاثیر معنادار داشت. همچنین تاثیر انگیزه یادگیری درونی بر نتایج یادگیری پایدار نیز به طور معناداری تایید شد. اما نقش تعدیل کننده انگیزه اجتماعی در میزان اثرگذاری انگیزه یادگیری درونی بر نتایج یادگیری پایدار رد شد. از این رو به نظر میرسد، برای تقویت میزان یادگیری پایدار و افزایش نتایج مطلوب این نوع از یادگیری در مدارس نیاز است تا نوآوری و خلاقیت در آموزش بیشتر شده تا کیفیت آموزش و سطح یادگیری افزایش یابد. همچنین با ارائه راه کارهای مختلف میبایست انگیزه یادگیری در بین دانشآموزان دوره ابتدایی؛ درونی شود.