چکیده:
از زمان شکلگیری دولت- ملتها در عرصه بین المللی تا اوایل قرن بیستم، ارتباطات میان دولت- ملتها عمدتا به شیوه های رسمی و دیپلماتیک انجام میشد. اما مطرح شدن مولفه های جدیدی مانند انقلاب ارتباطات، فعال شدن بازیگران غیردولتی و... باعث شد تا کشورها برای تحقق منافع ملی خود استراتژیهای جدیدی را در کنار دیپلماسی رسمی خود تعریف و بکار گیرند. دیپلماسی عمومی از کارآمدترین این استراتژیها میباشد. ایران با برخورداری از فرهنگ و تمدن غنی اسلامی - ایرانی، دارای موقعیت و توان فراوانی برای بهره مندی از دیپلماسی عمومی می باشد، که پیروزی انقلاب اسلامی در این کشور، این امر را تا اندازه ای محقق کرده است. جمهوری اسلامی ایران در صدد است، دیپلماسی عمومی خود را در کشورهای مشابه به لحاظ فرهنگی و تاریخی فعال نماید. لبنان با دارا بودن این شرایط و مولفه ها نمونه ای مناسب برای این مدل میباشد. در این مقاله تلاش میشود تا با تبیین مفهوم رفتارهای حمایتگرانه، تاثیر و نقش آنها در پیشبرد دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در لبنان مورد بررسی قرار گیرد.
From the formation of nation-states in the international arena to the early twentieth century, relations between nation-states have been largely formal and diplomatic. But the introduction of new components such as revolution-communication, activation of non-governmental actors, etc. caused countries to define and use new strategies to achieve their national interests in addition to their formal diplomacy. Public diplomacy is one of the most effective of these strategies. Iran, with its rich Islamic-Iranian culture and civilization, has a great opportunity and power to benefit from public diplomacy, which the victory of the Islamic Revolution in this country has achieved to some extent. The Islamic Republic of Iran intends to activate its public diplomacy in similar countries culturally and historically. Lebanon with these conditions and components is a good example for this model. This article tries to explain the concept of supportive behaviors, their impact and role in promoting public diplomacy of the Islamic Republic of Iran in Lebanon.
خلاصه ماشینی:
نقش و تاثیر رفتارهای حمایتگرانه در پیشبرد و اثر بخشی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی لبنان ) ستار آهنین جان ١ چکیده از زمان شکل گیری دولت - ملتها در عرصه بین المللی تا اوایل قرن بیستم ، ارتباطـات میـان دولـت - ملتهـا عمدتا به شیوه های رسمی و دیپلماتیک انجام میشد.
(سرخیل ، پیشین : ٧٠) رفتارهای حمایتگرانه در این پژوهش در معنایی خاص بکار رفته است و با حمایت های انساندوستانه ای که در دیدگاه مادیگرایانه غربی و نظام سرمایه داری وجود دارد تمایز جدی دارد؛ یعنی حمایت به اقدامات و سیاستهای اطلاق میشود که از محیط داخلی جامعه اسلامی آغاز میشود و در امتداد از مرزهای ملی فراتر می رود و از معبر سیاست خارجی به جوامع دیگر نیز سرایت می کند.
(بیات ، ١٣٨٩: ١٧٥-١٦٨) ٣- مراکز ایران شناسی و مطالعات ایرانی: با توجه به جایگاه و موقعیت سیاسی و فرهنگی ایران در منطقه و لزوم شناخت مشابهت های فرهنگی مابین دو کشور و همچنین حمایتهای صورت گرفته توسط جمهوری اسلامی ایران از مسلمانان لبنان به ویژه شیعیان این کشور، شناخت ایران و تاریخ و تمدن فرهنگی آن برای بسیاری از متولیان فرهنگی لبنان و قشر تحصیل کرده آن در جهت ارتقا و افزایش روابط فرهنگی دو کشور ضروری میباشد.
لبنان ، در بین کشورهای منطقه ، به لحاظ موقعیت استراتژیک ، نزدیکی با اسرائیل ، شرایط نامساعد اجتماعی و اقتصادی مردم این کشور و همچنین به علت روابط تاریخی و فرهنگی دیرینه با ایران از جمله کشورهایی است که زمینه برای بکارگیری قدرت نرم و گسترش دیپلماسی عمومی در آن بسیار مهیا و فراهم می باشد.