چکیده:
امروزه دیپلماسی فرهنگی یکی از تاثیرگذارترین ابزارهایی است که دولتها در امور خارجی خود برای رسیدن به اهداف مورد نظر بکار می برند. بکارگیری مناسب و هوشمندانه دیپلماسی عمومی قدرت نرم کشورها را افزایش خواهد داد. امروزه به قدری قدرت نرم را موثر میدانند که گفته می شود گاه تاثیر یک رسانه از قدرت یک ارتش بیشتر است. ازبکستان به عنوان کشوری که در قلب آسیای مرکزی است و به عنوان مرکز فرهنگی منطقه شناخته میشود دارای ریشه های تاریخی و فرهنگی با جمهوری اسلامی ایران است. این نوشتار در پی پاسخ به این سوال است که جمهوری اسلامی ایران چگونه میتواند از ظرفیتهای فرهنگی و تاریخی در ازبکستان بهره ببرد؟ فرض ما این است که جمهوری اسلامی ایران با بهره گیری از ظرفیت های فرهنگی، زبان فارسی، پیشینه مشترک تمدنی می تواند به ایجاد تصویری مثبت از خود اقدام کند و قدرت نرم خود را در این کشور افزایش دهد.
Today, cultural diplomacy is one of the most effective tools that governments use in their foreign affairs to achieve their goals. Proper and intelligent use of public diplomacy will increase the soft power of countries. Today, soft power is considered so effective that it is said that sometimes the influence of a media is greater than the power of an army. Uzbekistan, as a country in the heart of Central Asia and known as the cultural center of the region, has historical and cultural roots with the Islamic Republic of Iran. This article seeks to answer the question of how the Islamic Republic of Iran can use its cultural and historical potential in Uzbekistan. Our assumption is that the Islamic Republic of Iran, by utilizing its cultural capacities, Persian language, common background of civilization, can create a positive image of itself and increase its soft power in this country.
خلاصه ماشینی:
این نوشتار در پی پاسخ به این سوال است کـه جمهـوری اسـلامی ایـران چگونـه میتوانـد از ظرفیتهـای فرهنگی و تاریخی در ازبکستان بهره ببرد؟ فرض ما این است که جمهوری اسلامی ایـران بـا بهـره گیـری از ظرفیت های فرهنگی، زبان فارسی، پیشینه مشترک تمدنی می تواند به ایجاد تصـویری مثبـت از خـود اقـدام کند و قدرت نرم خود را در این کشور افزایش دهد.
رویکرد فرهنگی ازبکستان کشور مهمی در منطقه آسیای مرکزی است که زمینه های مشترک فراوانی با جمهوری اسلامی ایران دارد.
ایران بر این باور است که فرهنگ مشترک می تواند به توسعه روابط کمک کند و باعث همکاری های بیشتر دو کشور در منطقه گردد.
انتظار این می رود که با اشتراکات تاریخی و فرهنگی که بین جمهوری اسلامی ایران و ازبکستان وجود دارد، بتوان بر پایه دیپلماسی فرهنگی به اهداف مورد نظر خود در این کشور رسید، اما آنچه که از زمان به استقلال رسیدن این کشور تا به حال شاهد بوده ایم عدم برنامه ریزی مدون و بلندمدت و نبود اراده و علاقه کافی در دستگاه دیپلماسی برای بهره برداری از این حوزه مهم برای گسترش روابط بوده است .
دیپلماسی فرهنگی ایران باید به اولویتهای سیاست خارجی کشور در کشورهایی که در حوزه تمدنی ایران قرار دارند تبدیل شود، زیرا در عصر نوین این هنجارها و ارزشها برتر هستند که قدرت کشورها را برای نفوذ و اثرگذاری بالا می برند.
«مؤلفه ها و ظرفیت های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در دیپلماسی فرهنگی »، دو فصلنامه مطالعات قدرت نرم ، دوره ٨، شماره ٢، صص .