چکیده:
این مطالعه اثربخشی مداخله آموزش والدین مبتنی بر طرحواره درمانی را در تغییر طرحواره های ناسازگار کودک، رفتارهای والدینی و کیفیت رابطه والد-کودک بررسی میکند. نمونه ای از والدینها در یک برنامه ١٢ هفته ای شرکت کردند و اقداماتی در مراحل قبل، بعد از مداخله و پیگیری انجام شد. نتایج، بهبود قابل توجهی و معناداری را در طرحواره های ناسازگار کودک نشان داد (به طور میانگین کاهش ٢٤,٥ درصدی ناسازگاری با p <٠,٠٠١)، که نشان دهنده کاهش الگوهای شناختی منفی و پذیرش طرح واره های سازگارتر است. رفتارهای والدین نیز تغییرات مثبتی را نشان دادند، که افزایش حساسیت در والدین (به طور میانگین افزایش ١٧,٨درصدی با P <٠,٠٥)، افزایش احساس گرمی و محبت در والدین (به طور میانگین افزایش ١٢,٣درصدی با P <٠,٠٥)، افزایش ثبات در والدین (به طور میانگین افزایش ٩,٦درصدی باP <٠,٠٠٠) و کاهش استفاده از روشهای سخت گیرانه در تنبیه توسط آنها (به طور میانگین کاهش ١٤,٢درصدی با P <٠,٠١) نشان دهنده این است که مداخله تاثیر مثبتی بر کیفیت رابطه والد-کودکی دارد. این موضوع را نیز افزایش امنیت دلبستگی (به طور میانگین افزایش ٢١,١درصدی با P <٠,٠٠١)، بهبود ارتباطات (به طور میانگین افزایش ١٦,٧درصدی با P <٠,٠١) و افزایش رضایت والدین (به طور میانگین با افزایش ١٨,٩درصدی با P <٠,٠٠١) تایید میکنند. این یافتهها اثربخشی آموزش والدین مبتنی بر طرح واره درمانی را در ارتقای تغییرات مثبت در طرح واره های ناسازگار کودک، رفتارهای والدینی و کیفیت رابطه والد-کودکی برجسته میکند. تحقیقات بیشتر باید حفظ طولانی مدت این اثرات را بررسی کند و طیف متنوعی از شرکت کنندگان را برای افزایش تعمیم پذیری در نظر بگیرد.