چکیده:
تعطیلات به روزهایی که مردم یا گروهی از کار و پیشه مرخصی داشته و آزادند اطلاق میشود. در سالنمای همه کشورها روزهایی که بیشتر سالگرد یا زادروز بزرگان است به عنوان روزهای تعطیل نهادینه شدهاست. از مهمترین تعطیلات هر کشور میتوان به جشنهای آغاز سال، روز استقلال و روزهای تولد یا مرگ شخصیتهای مهم، تعطیلات فصلی مثل تعطیلات تابستان، تعطیلات ترم دانشگاه و مدرسه اشاره کرد. فلسفه وجودی تعطیات، ایجاد زمانی برای استراحت به منظور تجدید توان تحلیل رفته افراد بر اثـر کار سخت است و متناسب با فرهنگهای مختلف به روزهای متفاوتی بـهعنـوان روز تعطیـل اطـاق میشود. در ایران تعطیات دارای مناسبت های ملی، مذهبی یا حکـومتی هسـتند. تعطـیلات روزهـای جمعه، اعیاد مذهبی و ایام سوگواری بزرگـان دیـن اسـام منشـا مـذهبی دارنـد و برخـی تعطـیات همچون تعطیات نوروزی منشا ملی دارند و روزهـایی ماننـد ١٢ فـروردین و ٢٢ بهمـن بـه منظـور گرامیداشت روزهایی خاص از نظر سیاسی تعطیل اعام شده اند. علاوه بر موارد فوق تعطیات آموزشی نیز بخش دیگـری از تعطـیات اسـت کـه طـی آن مراکـز آموزش رسمی از قبیل مدارس و دانشگاهها تعطیل میباشند. تعطیات فصل تابستان در ایـن حیطـه قرار دارد. تعطیات رسمی اگرچه در ظاهر یک امر کاملا حقوقی ـ اجتماعی تلقی میشود؛ اما بـه دلیـل آثـار اقتصادی آن و آثاری که میتواند در حوزههای گوناگون اقتصـادی بـر جـای گـذارد؛ مـورد توجـه تحلیلگران اقتصادی نیـز واقـع شـده اسـت. در واقـع در روزهـای تعطیـل رسـمی نیـروی انسـانی بخشهای دولتی و خصوصی مجازند در محل کار خود حاضر نشوند که این امر باعـث افـت تولیـد کالا و ارا ه خدمات در آن روزها میشود. لذا طبیعی است که فرض شود با افزایش تعداد روزهـای تعطیل رسمی، میزان تولیـد و درآمـد ملـی کـاهش یابـد و متناسـب بـا آن دیگـر پارامترهـای ارکـان اقتصادی نیز متاثر گردند.