چکیده:
رویکرد استفاده از سازههای فضاکار در بسیاری از پروژهها در سراسر جهان» گواه قاطعی بر مزایای قابل توجه این نوع سازههاست. این نوع از سیستمهای فضایی با وجود داشتن درجه نامعینی استاتیکی بالا دارای رفتار خرابی بیشتری هستند» به طوری که خرابی یک عضو یا بخشی از سازه میتواند به سرعت در کل سازه متشر شده و باعث بروز خرابی پیشرونده در سازه گردد. گزارشهای موجود از خرابی شبکههای دولایه فضاکار نیاز رفتار خرابی این سازهها و آسیبپذیری آنها در برابر پدیده خرابی پیش رونده را تائید میکند. تحقیق حاضر به صورت تحلیلی و توصیفی انجام پذیرفته است و همچنین با شیوه استدلالی- مقایسهای به منابع و متون معتبر کتابخانه ای» استنادی و شبکه جهانی اینترنت نیز ارجاع شده است و سعی در تحلیل و بررسی پارامتریک رفتار خرابی شبکههای دو لایه قطری به کمک شبکه عصبی در سازههای فضاکار میباشد. عواملی همچون نسبت طول المان به طول دهانه (تعداد چشمه)» عمق به دهانه و لاغری اعضا از پارامترهای مهم در شکلپذیری شبکههای دو لایه بوده که در این تحقیق اثر آنها بر روی ۰ نمونه از شبکههای دو لایه فضاکار با نقش دو راهه روی اریبی بزرگتر و تکیه گاه گوشهای مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصله از مطالعات انجام شده بیانگر این است که؛ در شبکههای دو لایه فضاکار طرح با حداقل وزن به دلیل اینکه احتمال بروز خرابی پیش رونده را افزایش میدهد نبایستی مالک طراحی قرار گیرد و کاهش لاغری متوسط (میانگین لاغری تک تک اعضا) اعضای شبکههای دو لایه فضاکار سبب افزایش شکلپذیری سازه میشود و نیز کاهش ارتفاع شبکه سبب افزایش شکلپذیری شبکههای دو لایه فضاکار میشود. کاهش تعداد چشمه در دهانههایی با طول یکسان ظرفیت بالابری شبکههای دو لایه فضاکار را افزایش میدهد. نتایج حاصل از شبکههای عصبی آموزش دیده انطباق قابل قبولی با نتایج حاصل از تحلیل دقیق سازهها دارد که میتوان وزن سازه و شکلپذیری آن را با حداقل خطا قابل قبول توسط شبکه عصبی تخمین زد.