چکیده:
کیفیت روابط بین افراد به عنوان سرمایه اجتماعی زمانی از اهمیت دو چندانی برخوردار می شود که نیروی انسانی یک نهاد (مثل آموزش عالی کشور) خود تربیت کننده نیروی انسانی سایر نهاد های جامعه باشد. از این رو بررسی کمیت و کیفیت روابط اساتید دانشگاه با یکدیگر هم میزان سرمایه اجتماعی و اندیشه انتقادی در بین معماران جامعه را نشان می دهد و هم می تواند جنبه آلگویی برای دانشجویان و مدیران فردای این جامعه باشد. در پرتو ارتباط بین افراد » سرمایه ای بوجود می آید که می توان از آن هم در جهت رشد و توسعه اقتصادی بهره جست و هم از این سرمایه برای بهبود مساله های آموزشی بهره جست. حال آیا می توان اساتید دانشگاه را بعنوان یک سرمایه اجتماعی تلقی کرد و این گروه بزرگ اجتماعی را از این زاویه مورد سنجش و ارزیابی قرار داد؟ و مهمترین سوال اصلی تحقیق عبارت است از: ۱) ابعاد سرمایه اجتماعی ( شناختی» ساختاری » ارتباطی) اساتید دانشگاه چیست و در چه حدی است ؟۲) مولفه های هریک از ابعاد سرمایه اجتماعی ( شناختی» ساختاری » ارتباطی) اساتید دانشگاه چیست ؟ جامعه آماری تحقیق اساتید دانشگاه های تهران و حجم نمونه به تعداد ۴۲۰ نفر و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با بهره گیری از شاخص های کلیدی می باشد که روایی آن مورد تایید صاحبنظران و پایایی آن با ضریب ۰/۷۸ مورد تایید قرار گرفته است.پس از جمع آوری اطلاعات مشخص شد که بعد شناختی سرمایه اجتماعی اساتید دانشگاه در بالاترین سطح قرار داشته اما بعد ارتباطی سرمایه اجتماعی اساتید در سطح پایین تری قرار داشته و بعد ساختاری سرمایه اجتماعی اساتید در پایین ترین سطح از سطوح سه گانه سرمایه اجتماعی قرار دارد و این خود نشان می دهد که خود اساتید هر چند نگرش خوبی نسبت به سرمایه اجتماعی دارند اما ساختار و سازمان دانشگاه نتوانسته است این فرصت را برای اساتید فراهم آورد.