چکیده:
احادیث «قتیل العبره» منقول از پنج تن از معصومان (ع) و با ده گونه متنی و سیزده اسناد، در اعتبار و کثرت اساتید، برتر از آن اند که مورد تشکیک و مناقشه قرار گیرند؛ لیکن برخی ابهامات مربوط به مفاد و نوع اضافه در ترکیب «قتیل العبره» و دیگر ترکیب های مشابه به کار رفته در این نصوص، بویژه خود ترکیب «قتیل العبره» می طلبد که این دسته از احادیث، به عنوان مشکل الحدیث، مورد بررسی و تحقیق قرار گیرند. این مقاله در دو محور کلی سامان می یابد: الف. بررسی مصادر و گونه های نصوص مربوط، ب. تحقیق مفاد «قتیل العبره».
خلاصه ماشینی:
"پژوهشی در حدیث«قتیل العبرة» محمد احسانیفر لنگرودی1 چکیده {IBاحادیث«قتیل العبرة»منقول از پنج تن از معصومان صلی الله علیه و آله و سلم و با ده گونۀ متنی و سیزده اسناد،در اعتبار و کثرت اسانید،برتر از آناند که مورد تشکیک و مناقشه قرار گیرند؛لکین برخیابهامات مربوط به مفاد و نوع اضافه در ترکیب«قتیل العبرة»و دیگر ترکیبهای مشابه بهکار رفته و در این نصوص،بویژه خود ترکیب«قتیل العبرة»میطلبد که این دسته از احادیث،به عنوان مشکل الحدیث،مورد بررسی و تحقیق قرار گیرند.
کامل الزیارات با اسانیدش10و ثواب الأعمال با اسنادش11: عن ابی عبد الله علیه السلام،قال:قال الحسین علیه السلام:أنا قتیل العبرة قتلت مکروبا،و حقیق علی أن لایأتینی مکروب قط إلا رده الله و أقلبه الی أهله مسرورا.
7. مجموعة الشهید با اسنادش15: عن ابن سنان،عن جعفر بن محمد علیهما السلام،قال:نظر النبی صلی الله علیه و آله و سلم إلی الحسین ب علی علیهما السلام و هومقبل،فأجلسه فی حجره،و قال:إن لقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد أبدا.
گرچه مدرک این قاعده،یعنی احادیثی چون حدیث منقول از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم(القرآن ذلول،ذو وجوه،فاحملوه علی أحسنالوجوه(سنن الدار قطنی،ج 4،ص 82؛عوالی اللآلی،ج 1،ص 112،ح 340)،ناظر به قرآن است؛لیکن این جهت از صفاتمشترک بین قرآن و احادیث اهلبیت علیهم السلام است؛چنانکه در حدیث از آنان آمده است:أعربوا حدیثنا؛فإنا قوم فصحاء(الکافی،ج 1،ص 52،ح 13)؛ر.
و منه حدیث الحسین علیه السلام:«أنا قتیل العبرة»و معناه:ما ذکرت عند أحد إلا استعبر و بکی55البته ظاهر عبارت«معناه:ما ذکرت عند أحد إلا استعبر و بکی»این است که قتل سید الشهداء علیه السلامعلیت تام در اشک و گریه دارد؛لیکن با عنایت به قراین لبی روشن،در عدم انحصار سببیت مزبور،بعید نیست،مقصودش،شدت و قوت اقتضاء و سببیت باشد."