خلاصه ماشینی:
"ورود ارامنه به عرصهء نمایش هم،سبب گسترش و ارتقاء کیفی این هنر گردید؛تا جایی که چند سالی پیش از کودتای 1299 ش،تبریز شاهد اجرای نمایشهائی در سطح بسیار مطلوب بود و آثاری از ادبیات دراماتیک جهان،مانند:اتللو و هملت(از شکسپیر)،داماد فراری و طبیب اجباری(از مولیر)،به روی صحنه تئاتر رفت.
در یک بررسی کلی از این کتاب،دیده میشود که هنر نمایش در تبریز،دارای وجوه مختلفی بوده است،ولی آن چیزی که بیش از همه جلوهآرایی میکند،ویژگی مردمی تئاتر در این شهر و پیوند آن با اقشار مختلف مردم در دوره مورد بحث است.
برخی از این نمایشنامهها عبارتند از: -«آقای مرد با غیرت»در 1308 -«سیاح ایرانی»در 1309 -«شوهر دیوانه دهاتی»در 1310 -«مرگ دروغی»در 1310 -«پوز عالی جیب خالی»در 1312 -«داماد فراری»در 1310 -«تازه داماد»در 1311 -«تاجر کدو»در 1313 -«عروسی حاج آقا سرنگرفت»در 1313 -«آقای چرسی»در 1318 -«سرشماری»در 1320 3-مکان فروش بلیط تئاتر: محل فروش بلیط از دیگر مواردی است که میتوان برپایه آن،مدعی ارتباط مستقیم میان نمایش و مردم در این شهر شد.
این محلها نشان می دهد که نمایش در این شهر به یک قشر خاص مثلا"روشنفکران،تعلق نداشته است بلکه توده مردم در درجه اول و سپس سایر اقشار اجتماعی،از آن برخوردار بودند.
در پایان باید متذکر شد که این کتاب با وجود تمام ویژگیهای منحصربهفرد و با تمام گره گشائیهائی که از نقاط مبهم تاریخ نمایش در ایران و در تبریز نموده است؛هنوز ظرفیت تکمیل و تتمیم بیشتری دارد و محقق ارجمند آن میتواند دایره منابع خود را به مطبوعات محلی تبریز، که خوشبختانه در دوره موردنظر ایشان کم نیست؛گسترش دهد و دفتر دومی برای آن تدارک ببیند."