چکیده:
امروزه بسیاری از اطلاعات پزشکی افراد جنبه پیشگویانه دارد که در صدر این بخش از اطلاعات باید به یافتههای ژنتیک افراد اشاره کرد. بحث در اطلاق و تقیید رازداری پزشکی لازم آمده و به نظر نگارندگان باید برای این منظور تمهیدات قانونی و ضمانت اجراهای لازم اندیشیده شود تا دستیابی به اطلاعات ژنتیک، افراد را به شهروندان درجه دوم و سوم مبدل نسازد و به تحدید تمام یا قسمتی از حقوق انسانی، قانونی و عرفی آنان منجر نگردد.نویسندگان این مقاله سعی دارند با احصای موارد لزوم افشاسازی اسرار پزشکی و ژنتیک افراد از اطلاق محرمانه بودن بر کلیه اطلاعات مذکور دفاع نموده و امکان تحدید این رازداری به وسیله قانون یا عرف را جز در موارد رضایت منجز فرد مربوطه و لزوم حفظ جان انسان رد نمایند.
خلاصه ماشینی:
"حال چنانچه ده سال بعد بهعلت وقوع جنایت یا بزه دیگری فردی که مشخصات ژنتیک وی بهدست آمده تحت تعقیب قرار گیرد و دادگاه شما را مکلف کند که مشخصات ژنتیک مذکور را با مشخصات افرادی که سابقا به شما مراجعه کردهاند و سابقه آنها را حفظ کردهاید مقایسه نموده و در صورت تطابق مشخصات، صاحب نمونه را به دادگاه معرفی کنید آیا چنین کاری میکنید و آیا دادگاه مجاز به چنین درخواستی میباشد؟ به نظر میرسد که با توجه به اینکه بیمار یا آزمودنی هدف از استفاده از نمونه را معین و آن منحصر به بیماری دیابت نموده است، نمونه نباید با هیچ قصد و هدف دیگری استفاده شود و این امری کاملا اخلاقی است که مطابق آنچه بیشتر عرض شد موافق اصول مسلم حقوقی نیز میباشد، ضمن آنکه چنانچه بیماران یا متقاضیان خدمات پزشکی بفهمند که اسرار آنها ممکن است با دستور دادگاه در هرزمان و با هر دلیل فاش گردد احتمالا از ارائه واقعیات و اسرار خود به گروه پزشکی خودداری خواهند کرد که این امر منجر به اختلال در مسیر تشخیص و درمان نیز میگردد که نافی بدیهیترین حقوق متقاضیان خدمات پزشکی و بیماران میباشد."