چکیده:
در این پژوهش،رابطهی خودپندارهی(تحصیلی،غیر تحصیلی،و کلی)را با پیشرفت تحصیلی در 003 دانشآموز دختر سال دوم دبیرستان در گرایشهای ریاضی-فیزیک و علوم انسانی(در منطقهی 6 تهران) بررسی نمودهایم.ابزار به کار گرفته شده در این پژوهش،پرسشنامهی توصیف از خود مارش (SDQ) بود و برای بررسی پیشرفت تحصیلی،از نمرهی درسهای کلامی و ریاضی،و میانگین نیمسال آخر استفاده شد.
یافتههای پژوهش نشان داد که خودپندارهی تحصیلی در هر گروه آزمودنی از توان پیشبینی پیشرفت تحصیلی برخوردار است(0/000> P ).یافتههای تحلیل رگرسیون گام به گام در گروه ریاضی-فیزیک نیز نشان داد که خودپندارهی تحصیلی در مقایسه با خودپندارهی کلی و غیر تحصیلی از قدرت تبیین توانمندتری برخوردار است؛به گونهئی که در گروه علوم انسانی،تنها خودپندارهی تحصیلی توانست پیشرفت تحصیلی را پیشبینی نماید.
در بررسی سهم مؤلفههای خودپندارهی تحصیلی(کلامی،ریاضی)،نتایج رگرسیون نشان داد که در گروه ریاضی-فیزیک،خودپندارهی کلامی و ریاضی،و در گروه علوم انسانی تنها خودپندارهی ریاضی در پیشبینی پیشرفت تحصیلی نقش دارد.تحلیل واریانس انجام شده بر روی متغیرهای این پژوهش(خودپندارهی کلی، خودپندارهی تحصیلی،خودپندارهی کلامی،خودپندارهی ریاضی،و پیشرفت تحصیلی)نشان داد که دو گروه آزمودنی از نظر میزان خودپندارهی تحصیلی،کلی،و ریاضی،و پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار دارند (0/000> P )؛اما تفاوتی در میان گروهها در خودپندارهی کلامی و خودپندارهی غیر تحصیلی دیده نشد.یافتههای پژوهش نشان داد که هر قدر افراد از خودپندارهی تحصیلی مثبتتری برخودار باشند،پیشرفت تحصیلی بهتری خواهند داشت و احتمال مشارکت آنها در رشتههای ریاضی-فیزیک بیشتر خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش،رابطهی خودپندارهی(تحصیلی،غیر تحصیلی،و کلی)را با پیشرفت تحصیلی در 003
دانشآموز دختر سال دوم دبیرستان در گرایشهای ریاضی-فیزیک و علوم انسانی(در منطقهی 6 تهران)
یافتههای پژوهش نشان داد که خودپندارهی تحصیلی در هر گروه آزمودنی از توان پیشبینی پیشرفت
خودپندارهی تحصیلی،خودپندارهی کلامی،خودپندارهی ریاضی،و پیشرفت تحصیلی)نشان داد که دو گروه
آزمودنی از نظر میزان خودپندارهی تحصیلی،کلی،و ریاضی،و پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار دارند
از این رو،با دگرگونسازی خودپنداره میتوان در پیشرفت تحصیلی دگرگونی پدید آورد.
خودپندارهی ریاضی با پیشرفت تحصیلی همبستهگی معنادار دارد؛در حالی که در گروه
برای یافتن پاسخ این پرسش که«آیا خودپنداره میتواند پیشرفت تحصیلی را
پیشرفت تحصیلی را در گروه ریاضی-فیزیک تبیین نماید(جدول 3).
برای تعیین سهم پیشبینیکنندهی زیر حوزههای خودپندارهی تحصیلی(کلامی و ریاضی)
نتایج این آزمون نشان داد که در گروه ریاضی-فیزیک خودپندارهی کلامی 8 درصد و
خودپندارهی ریاضی نزدیک به 4/3 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند؛در
جدول 4-نتایج رگرسیون گام به گام پیشرفت تحصیلی براساس خودپندارههای کلامی و ریاضی
برای مقایسهی دو گروه ریاضی-فیزیک و علوم انسانی از لحاظ خودپندارهها(تحصیلی
یافتههای این آزمون نشان داد که دو گروه ریاضی-فیزیک و علوم انسانی در پیشرفت
A. برای آنها مهمتر است و از آنجا که خودپندارهی ریاضی در این گروه ضعیف است،انتظار
گروه علوم انسانی خود را فقط با ارزش ریاضی ارزیابی میکنند و از اینرو،خودپندارهی
ریاضی برای آنها مهمتر میشود و چون خودپندارهی ریاضی در این گروه ضعیف است
یافتهی دیگر این پژوهش،که نشان داد دو گروه آزمودنی ریاضی-فیزیک و علوم
شاید بتوان دلیلی دیگر برای این یافته دانست که چرا دانشآموزان گروه علوم انسانی را"