خلاصه ماشینی:
"در سنتهای هندی آمده است که قدرت هر شخصیت ایزدی،در دعا و در کلام مقدس مخصوص به او و به عبارت دیگر در منترهء او جای دارد و به یاری و به واسطهء این دعای خاص آن ایزد است که میان او و پرستندگانش ارتباط برقرار میشود.
(8)-در مورد این که ویشتاسب/گشتاسب در چنین روزی زردشتی را پذیرفته است نک: Mole, 1963,P 120 بخصوص دعای یثا اهووئیریو(اهونور در پهلوی)است و نیروی جادویی را که از خواندن این گفتار حاصل میشود در موارد زیر میتوان دید: بزرگترین معجزهء این دعا در آغاز آفرینش پیش میآید.
از میان این رخدادها تنها به مواردی اشاره میشود که در آنها گفتار نیروی معجزهآمیز دارد: چون زردشت به هنگام یکی از نبردهایش با دورسرو6جادوگر،بزرگترین هماوردش رو به رو میشود،با خواندن دعای اهونور بر او غالب میشد و با سلاح ناشی از جادوی این کلام به پیروزی میرسد: بدینسان که هنوز زردشت کودک است که به هنگام مراسمی آئینی و با وجود مخالفتهای پدرش دعایی برمیخواند و در سایهء نیروی جادویی آن،دشمن اصلی او دورسرو بیهوش میشود و چون از بیهوشی به در میآید دستور میدهد برایش اسب بیاورند و بر گردونه ببندند تا بگریزد و در هنگام گریز اقرار میکند که زردشت این توانایی را دارد که با گفتار جادویی و مارسپند او را نابود کند.
در یشت 17 بندهای 19 تا 20 آمده است که اهریمن مینالد و شکایت دارد از این که همهء خدایان هم که با هم گرد میآیند، نمیتوانند بر او آسیبی برسانند و او را از جهان برانند،در حالی که زردشت او را با سلاحی همچون سنگی،به بزرگی خانهای میتواند برکوبد و بر او زخمهای فراوان وارد کند."