چکیده:
دیوان کیفری بین المللی نهاد جیدید التاسیسی است که قرار است به مهم ترین جرائم بین المللی یعنی نسل کشی، جرائم علیه بشریت، جرائم جنگی و جرم تجاوز(1) رسیدگی نماید. تاکنون 90 کشور اساسنامه دیوان را که یک معاهده بین المللی است به تصویب رسانیده اند. صلاحیت دیوان چه از نظر جرائمی که در قلمرو این مرجع نو ظهور باید قرار بگیرد و چه از نظر نحوه اعمال آن و رابطه آن با دادگاههای داخلی کشورها موضوع مذاکرات و مباحثات فراوانی بوده است. نویسنده مقاله با ثبت و ضبط دقیق مواضع بسیاری از کشورها به برررسی اختلاف نظر آنان پرداخته و به ویژه مواضع ایالات متحده آمریکا، هند و چین را نقد نموده است. وی تلاش کرده تا نشان دهد که ایرادات ایالات متحده مبنی بر اینکه اساسنامه دیوان کیفری برخلاف « اصل عدم تاثیر معاهدات نسبت به دولتهای ثالث» به آنان تعهداتی را تحمیل می نماید به هیچ روی به اساسنامه وارد نیست و در فرضی که دیوان نسبت به اتباع کشورهای غیر عضو اعمال صلاحیت نماید دولت غیر عضو تعهدی به همکاری با دیوان ندارد. وی همچنین نشان داده است که اساسنامه دیوان کیفری بین المللی متضمن اصل « صلاحیت جهانی » نیست چه دیوان در صورتی می تواند صلاحیت خود را نسبت به جرمی اعمال نماید که دولت محل وقوع جرم و یا دولتی که متهم تبعه اوست صلاحیت دیوان را پذیرفته باشد و قید اخیر اعمال صلاحیت جهانی از سوی دیوان را عقیم نموده است. نهایت اینکه سیستم «صلاحیت تکمیلی» دیوان قبل از آنکه این مرجع را به رسیدگی به جرایم مهم بین المللی الزام نماید اهرم فشاری است که دولتهای ذیربط یا ذینفع را به رسیدگی به جرم وادار می نماید چه «صلاحیت تکمیلی » بدان معناست که دیوان تنها در صورت ناتوانی یا عدم تمایل دولتهای ذیربط به رسیدگی به جرم است که می تواند صلاحیت خویش را اعمال نماید.
خلاصه ماشینی:
"کلید واژهها: دیوان کیفری بین لمللی-صلاحیت دیوان کیفری بین المللی- صلاحیت جهانی-اثر معاهده نسبت به دولتهای ثالث-شرایط اعمال صلاحیت دیوان کیفری بیت المللی-مواضع ایالات متحده آمریکا چین و هند در مذاکرات اساسنامه دیوان کیفری بین المللی &%02604OHDG026G% 1-مقدمه 2-صلاحیت دیوان کیفری بین المللی 1-2-پیش شرطهای اعمال صلاحیت و مسائل مربوط به قابلیت پذیرش 2-2-اعمال صلاحیت دیوان 3-آیا معاهده رم واقعا تعهداتی برای دولتهای غیر عضو ایجاد نموده است؟ 4-رد اصل صلاحیت جهانی در اساسنامه دیوان و مؤثر ببودن دیوان 5-نتیجه مقدمه غروب روز چمعه 17 ژوئیه 1998 کنفرانس دیپلماتیک نمایندگان تام الاختیار ملل متحد به اساسنامۀ تأسیس یک دادگاه کیفری بین المللی رأی داد که صلاحیت خواهد داشت تا به اعمال اشخاصی که مرتکب مهمترین جرائم مورد نگرانی جامعۀ بین المللی شدهاند رسیدگی نماید.
3از سخنرانیهای مقدماتی اکثریت قریب به اتفاق نمایندگیها در کمیته عمومی کنفرانس چنین بر میآید که چنانچه دولتها نتوانند صلاحیت خود را اعمال نمایند،مثل اینکه نظامهای قضایی دچار فرو پاشی (1)ماده 17 اساسنامه معیاری را که دیوان برای مشخص نمودن عدم تمایل یا عدم توانایی دولتها برای محاکمه مرتکبان نسل کشی،جرائم علیه بشریت یا جرائم جنگی باید در نظر بگیرد تعیین نموده است.
"بنا بر این سئوال این است که آیا اعمال صلاحیت دیوان بدون رضایت توأمان دولت سر زمینی و دولت متبوع متهم واقعا بدین معناست که تعهداتی به این دولتها تحمیل شده و بنا بر این از ماده 34 کنوانسیون وین تخلف شده است؟ ابتدا باید گفت که اگر دیوان صلاحیت خود را نسبت به تبعۀ یک دولت غیر عضو اعمال نماید،این دولت غیر عضو هرگز تعهدی برای همکاری با دیوان ندارد و اساسنامه هرگز مقرر ننموده است که این دولت میبایست متهم را دستگیر نماید یا تحت محاکمه قرار دهد."