چکیده:
نظریه کوانتومی اطلاعات از این نظر با نظریه کلاسیک(ریاضی) اطلاعات تفاوت دارد که عنصر دریافت کننده یا مشاهدهگر را در معنی بخشی به اطلاعات مورد توجه قرار میدهد.از دیدگاه این نظریه، اطلاعات به عنوان پدیدهای واحد دارای دو حالت بالقوه(موجی)و بالفعل یا فعال(ذرهای)است،که در حالت بالقوه بازنمود کل واقعیت، و در حالت فعال متأثر از مواجهه ما با واقعیت است.در این نظریه، اطلاعات همانند پدیدههای کوانتومی از مشخصههایی چون دو حالتی بودن،عدم قطعیت،در هم پیچیدگی،کلیت،و لامکانی پیروی میکند.
خلاصه ماشینی:
"در نوشتهء حاضر نیز اطلاعات پدیدهای مستقل تلقی شده است که رویکردهای متفاوت به آن تناسب اهداف،پیشینهها،و جهان بینیها تنها چهریزهء ویژهای از آن را مد نظر قرار دادهاند،همان که نظریهء کوانتوم که بعدا مورد اشاره قرار خواهد گرفت آن را معنی بخشی از طریق مشاهده مینامد.
اصل بخش ناپذیری با آزمونهای تجربی متعدد و اخیرا با پیشرفتهایی در زمینهء آنچه ابزارهای ارتباطات کوانتومی خوانده میشود تأیید شده است و حکایت از آن دارد که در جریان ارتباطات کوانتومی، پرتو ضعیفی از نوری پیوسته،گیرنده و فرستنده را به یکدیگر پیوند میدهد؛و هر نوع تلاشی برای مداخله در این فرایند یعنی جدا سازی و سنجش مستقل هر یک از دو سوی ارتباط به«آشفتگی»غیر قابل کنترل کل نظام ارتباطی میانجامد.
سخن آخر در نظریهء کلاسیک اطلاعات،تمام تلاش متخصصان و روشهای متعددی که به کار بردهاند متوجه اندازه گیری مقدار اطلاعات موجود در پیام بوده است و هرگز وارد معنی نشدهاند،و حال آنکه معنی بخشی به واقعیت از طریق اطلاعات صورت میگیرد،گویی که اطلاعات در تار و پود عالم تنیده شده است.
در واقع این دو نظریه بیان کنندهء دو حالت از پدیدهای واحداند:حالت موجی،که مشخصه اطلاعات بالقوه(در نظریه کلاسیک)و بازتاب مواجهه آگاهانه(نظریه معنی شناختی)است؛و نظریه کوانتومی اطلاعات این هر دو را در خود دارد،نه به مثابه پیوندی میان دو پدیدهء جدا گانه،بلکه به عنوان دو حالت را پدیدهای واحد،و اهمیت نظریه کوانتومی اطلاعات در همین وحدت بخشی به پدیدهای است که در گذشته مجزا تلقی میشد.
این تجربه از این نظر ارزشمند است که در عرصه اطلاع رسانی،سوی دیگر تبادل اطلاعات انسان است،و نظریهء کوانتومی نیز انسان مشاهدهگر آگاه را در هسته ارزش گذاریهای اطلاعاتی قرار میدهد."