خلاصه ماشینی:
"محمد مستأجر حقیقی خانواده زبانهای ایرانی از دیدگاه زبانشناسی تاریخی-تطبیقی مطالعه و بررسی دربارۀ زبان از قرنها پیش از این آغاز شده بود که در این زمینه میتوان از موارد زیر یاد کرد: داستان برج بابل در باب یازدهم عهد عتیق که به وحدت منشأ زبان انسان اشاره میکند.
زیرا از دورۀ ایرانی میانه زبانهایی مانند سغدی شناسایی شده است که با توجه به اصول زبانشناسی تاریخی-تطبیقی دنبالۀ هیچیک از زبانهای باستانی یاد شدۀ در بالا نیست،و باید یقین کرد که صورت تحول یافتۀ زبان سغدی باستان است.
علاوه برمشابهتهای واژگانی یاد شده همانندیها و تفاوتهای قانونمند آوایی میان این خانوادۀ زبانی دلیل دیگری برخویشاوندی این زبانها با یکدیگر است،مثلا در واژههای زیر(در بافت خاص) /P/ فارسی و تاجیکی با /f/ آسی مطابقت دارد: فارسی\تاجیکی\آسی پدر radep radap ?adif پا ?ap )y(op daf پرس srop sruP sr?af پنج jnap jnap zdnof پسر rasep rasip truf اینگونه مطابقتهای منظم آوایی به وضوح به خاستگاه مشترک این زبانها اشاره میکند که پرداختن به آنها و دستیابی به قانونهای تحول و تطورشان در حوزۀ بررسی تاریخی-تطبیقی زبانهای ایرانی میباشد.
مشابتهتهای واژگانی و آوایی یاد شده هنگامی که با اشتراک قاعدههای دستوری همراه میگردد به خویشاوندی این زبانها و مفهوم خانوادۀ زبانهای ایرانی پرتوی تازه میافکند: ضمیر اول شخص مفرد در زبان اوستایی در حالت اضافی ''anam'' در زبان فارسی باستان ?anam در فارسی میانه nam و در زبان فارسی nam در بلوچی nam و در کردی نیز n?om آمده است."