چکیده:
استفاده نابه جا از آیات قرآنی درباره فضایل ماورایی و خارق العاده امامان علیهم السلام) ـ و درنتیجه شرک انگاری نسبت به آن بزرگواران ـ یکی از مشکلات اعتقادیست که برخی آن را مبنای نفی بسیاری از فضایل ائمه علیهم السلام) قرار داده اند. در این مقاله ابتدا ادعای شناسایی قرآنی ـ تاریخی عقاید مشرکان صدر اسلام و اعتقاد ایشان به خداوند به عنوان تنها خالق و قدرت مستقل به نقل از کتاب مکتب در فرآیند تکامل) طرح می شود. سپس این ادعا با آیاتی که از آن ها شرک ذاتی و ربوبی مشرکان ثابت می شود نقد می شود و از طریق حمل به لسان فطرت، تفسیری صحیح درباره آیاتی که از آن ها به نوعی توهم توحید ذاتی و ربوبی مشرکان برداشت می شود ، ارائه می گردد. در نهایت به این نتیجه می رسیم که نمی توان مشرکان را در توحید ذاتی یا ربوبی موحد برشمرد و شرک ایشان را در اعتقاد به قدرت های خاص آلهه خود ـ در عین حفظ نظام طولی ـ منسوب نمود؛ در ادامه روشن می شود که تعابیر مشرکان در شفاعت و تقرب به خداوند، در تقابل با مفاهیم اسلامی و قرآنی «شفاعت» و «تقرب الی الله» است. به این ترتیب قیاس میان مشرکان و مسلمانان، قیاسی مع الفارق است. هم چنین بیان خواهد شد که چهره ترسیم شده از مشرکان و باورهای ایشان در قرآن، با مفاهیم کلامی شرک و ملاک بودن استقلال در آن، سازگاری کامل دارد.
خلاصه ماشینی:
"H)rt)n با عنوان African c)nversi)ns در مجله Africa [مجلد مربوط به سال 1971م] نیز نگاه کنید به مقالة مونتگومری وات با عنوان The Hiعلیه السلام)h علیه السلام))d in (re ـ Islamic Mecca چاپ شده در C)rres()ndance d' )rient جلد یازدهم [چاپ بروکسل ـ1970م]) در مورد نقش الهه ها و بیشتر فرهنگ های بت پرستی مشابه نشان داده و در برخی آیات قرآن کریم مانند آیات 18 و 21 سوره یونس) نیز بدان تلویح رفته است، مشرکان عرب نیز در این نکته که خداوند، آفریدگار جهان و روزی دهندة جهانیان و دانای آشکار و نهان است تأملی نداشتند و گفتة آنان آن بود که بت ها و الهه ها، هریک مظهر و مجلای اتم یکی از خصایص و اوصاف و افعال الهی ـ از زیبایی و مهر و خشم و خلق و رزق و مانند آن ـ و نمودهای خارجی آن اوصاف مانند عشق و جنگ و باران و غیره، بوده و به این دلیل، واسطة انجام آن امور و با تفویض الهی و به نحو ترتیب طولی، منشأ وقوع آن چیزها در جهان هستند؛ اما منشئیت آنان موجب کوچک شدن و تنزل رتبة خدای بزرگ نیست؛ زیرا خداوند هم واهب ذات آنان و هم واهب توانایی های آنان است."