خلاصه ماشینی:
"۵. صفحة ۱۶، آیة ۷۵ سورة انعام، در عبارت «و کذلک نری ابراهیم ملکوت السموات و الارض» منظور از «ملکوت» چیست؟ راستی نگاه ملکوتی چیست؟ ملکوت اسرار و رازهای عالم هستی است که خداوند به ابراهیم نشان داد و به او فهماند همه چیز در آسمانها و زمین به ارادة خداوند بر پاست و همة موجودات مثل پرتوهای نوری هستند که اگر به منبع نور متصل نباشند، برای همیشه خاموش خواهند بود.
دانشآموز میپرسد «غیب» چیست؟ «شهادت» چیست؟ «رحمان" با «رحیم» چه فرقی دارد؟ «ملک» یعنی چه و با «مالک» چه فرقی دارد؟ چرا به خدا «قدوس» میگویند؟ چرا خدا را «مؤمن»، «مهیمن»، «عزیز» و «جبار" مینامند؟ مگر میشود خدا «متکبر» باشد؟ کتاب، «متکبر» را صاحب کبریا معنا کرده است؟ «کبریا» یعنی چه؟ «خالق» با «باری» چه فرقی دارد؟ «مصور» یعنی صورتگر، صورتگر یعنی چه؟ «حکیم» به چه معناست؟ با مراجعه به کتاب شریف مجمعالبیان که در نهصد سال پیش به نگارش درآمده است و در تفسیر لغات قرآنی در کنار مفردات راغب اصفهانی حرف اول را میزند، میتوان به زیبایی به جواب این سؤالات رسید [طبرسی، ۱۳۸۲، ج۲۸: ۱۳۲- ۱۲۵] ؛ [قرشی، ۱۳۷۸، ج۲: ۱۶۴].
)، ممکن است دانشآموز بپرسد مگر خدا روی دارد و دیده میشود که این تعبیر بهکار رفته است؟ اگر اصول و قواعد علوم قرآنی در ذیل چنین آیاتی با بیانی ساده و مختصر آورده شود، میتواند کلید فهم قرآن شود.
۴. دانشآموز میپرسد در آیة ۱ سورة مؤمنون که در صفحة ۷۵ آمده است «قد افلح المؤمنون» (به راستی که مؤمنان رستگار شدند) [فولادوند، ۱۳۷۸]، هنوز بهشتی نیست که این رستگاری محقق شود، پس چرا در جمله فعل ماضی آمده است؟ از این نوع تعبیر در قرآن فراوان وجود دارد."