چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر مطالعهای توصیفی- تحلیلی است که با هدف بررسی مشکلات و موانع موجود در برقراری ارتباط کلامی بین پرستار و بیمار
در بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران صورت گرفته است.
مواد و روشها: در این پژوهش تعداد ۳۰ پرستار دارای مدرک کارشناسی پرستاری که به روش نمونهگیری آسان (در دسترس) انتخاب شدند,
شرکت داشتند و اطلاعات لازم مطابق پرسشرنامه جممآوری گردید. نجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار 8۳858 تحت ویندوز انجام
گردید.
یافتهها: با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش, بیشترین درصد واحدهای پژوهش غواملی چون: کمبود تعداد پرستار نسبت به تعداد بیماره
نداشتن وقت و فرصت کافی؛ کم توجهی مسئولین رده بالای پرستاری نسبت به برقراری ارتباط با بیمارء شیوه غیر اصولی تقسیم کار در بخش
(۵۶/۷). داشتن چند شغل و خستگی ناشی از کار اضافی را از مهمترین"مشکلات و موانع موجود در برقراری ارتباط کلامی با بیمار ذک رکردند و
عواملی چون نفاوت مذهبی و نفاوت جنسیت را دارای کمترین اهمیت در ایجاد مانع در برقراری ارتباط کلامی با بیمار برشمردند. پافتههای
پژوهش همچنین نشان میدهد که میانگین میزان ارتباط کلامی پرستار و بیمار در نمونههای پژوهش در طول نوبتکاری, کمتر از ۳۰ دقیقه
میباشد و ۸۲/۳ پرستاران هیچ دوره آموزشی خاصی را در مورد ارتباط با بیمار طی نکرده بودند. همچنین آزمونهای آماری نشان دادند که بین
مشکلات و موانع ارتباط کلامی بین پرستار و بیمار با متغیرهای بخش محل خدمت, نوع تفسیم کار در بخش و میزان صحبت پرستار با بیمار در
طول نوی تکازی رابطه معنیدار وجود دارد.
ننیج هگیری: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضرء تشویق پرستاران از طرف مدیران پرستاری جهت ارتقاء انگیزه برقراری ارتباط با پیمار و
نظرسنجی دورهای از پرستاران در مورد شیوهی تقسیم کار در بخشها جهت بهبود هرچه بپشتر ارتباط میان پرستاران و بیماران در محیطهای
بالینی پیشنهاد میگردد
خلاصه ماشینی:
یافتهها:با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش،بیشترین درصد واحدهای پژوهش عواملی چون:کمبود تعداد پرستار نسبت به تعداد بیمار، نداشتن وقت و فرصت کافی،کم توجهی مسئولین رده بالای پرستاری نسبت به برقراری ارتباط با بیمار،شیوه غیر اصولی تقسیم کار در بخش (56/7%)،داشتن چند شغل و خستگی ناشی از کار اضافی را از مهمترین مشکلات و موانع موجود در برقراری ارتباط کلامی با بیمار ذکر کردند و عواملی چون تفاوت مذهبی و تفاوت جنسیت را دارای کمترین اهمیت در ایجاد مانع در برقراری ارتباط کلامی با بیمار برشمردند.
با توجه به جداول شماره 1 الی 4، بیشترین درصد واحدهای پژوهش عواملی مانند کمبود تعداد پرستار نسبت تعداد بیمار(83/3%)،نداشتن وقت و فرصت کافی(76/7%)،کمتوجهی مسئولین رده بالای پرستاری نسبت به برقراری ارتباط با بیمار(80%)،شیوه غیر اصولی تقسیم کار در بخش(56/7%)،نداشتن چند شغل و خستگی ناشی از کار اضافی(53/3%)،را از مهمترین مشکلات و موانع موجود در برقراری ارتباط کلامی آنها با بیمار ذکر کردند و عواملی چون تفاوت مذهبی(73/3%)و تفاوت جنسیت(43/3%)را دارای کمترین اهمیت در ایجاد مانع جهت برقراری ارتباط کلامی با بیمار ذکر کرده بودند.
لذا به نظر میرسد تقسیم کار بین کارکنان پرستاری به روش فعالیتی که در اکثر بیمارستانهای ایران رایج است یکی از مشکلات و موانع در برقراری ارتباط پرستار و بیمار میباشد.
در پژوهش حاضر بیشترین درصد واحدهای پژوهش عواملی مانند:کمبود تعداد پرستار نسبت به تعداد بیمار(83/3%)،نداشتن وقت و فرصت کافی(67/7%)،کم توجهی مسئولین رده بالای پرستاری نسبت به برقراری ارتباط با بیمار(80%)،شیوه غیر اصولی تقسیم کار در بخش (56/7%)،داشتن چند شغل و خستگی ناشی از کار اضافی (53/3%)را از مهمترین مشکلات و موانع موجود در برقراری ارتباط کلامی آنها با بیمار ذکر کردند.