چکیده:
درباره آیات 19-16 سوره قیامت دو دیدگاه وجود دارد: الف: این آیات در بین آیات مربوط به قیامت معترضه و مخاطب آنها پیامبر اسلام(ص) و زمان خطاب این دنیا و هنگام نزول وحی قرآنی است. ب: این آیات در راستای دیگر آیات سوره و مخاطب آن انسان کافر و زمان خطاب روز قیامت و هنگام خواندن نامه اعمال است. در این مقاله با نگاه تدبرمحورانه ابتدا دیدگاه دوم بررسی شده و با توجه به آیات نامه اعمال و آگاهی انسان از آنها و روایات و همچنین سیاق سوره و سیاق کلی آیات قیامت و مراحل و حوادث آن پذیرش این دیدگاه با مشکل جدی روبرو گشته است. و اما با مطالعه دیدگاه اول به نظر می رسد از اعتبار بیشتری برخوردار بوده و سیاق آیات و روایات نیز آن را بیشتر تقویت می کند
خلاصه ماشینی:
"اگر انسان نتواند بخواند یا به لکنت بیفتد و قرار باشد برای او خوانده و آنگاه بیان شود دیگر جمله «اقرأ کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا» چه معنایی میتواند داشته باشد؟ 3-2-1-1-2- آیه 71 سوره الاسراء «یوم ندعوا کل أناس بامامهم فمن أوتی کتابه بیمینه فأولئک یقرؤن کتابهم ولا یظلمون فتیلا» در این آیه از قرائت و خواندن کارنامه عمل به روشنی سخن گفته شده است و البته در این آیه از اصحاب یمین یا کسانی که نامه عمل دست راستشان داده میشود نام برده شده و اینکه آنان نامه عمل خود را میخوانند و از کسانی که نامه عمل به دست چپشان داده شده است سخنی به میان نیامده است.
این آیه به روشنی میگوید که انسان در روز رستاخیز، خود عمل را مییابد و در ذیل آیه میخوانیم گناهکار آرزو دارد که بین او و عمل زشتی که انجام داده جدایی بیفتد» (مکارم شیرازی، 2/505-506) باید اذعان کرد که وقتی اعمال هر فردی چه نیکوکار و چه بدکار به صورت روشن و آشکار در معرض دید او قرار میگیرد دیگر نیاز به خواندن آنها با زبان نیست، همین دیدن و به یاد آوردن برای علم و آگاهی نسبت به آن کافی است نه اینکه در هنگام خواندن عجله کند و زبان او به لکنت افتد و آنگاه خطابی از جانب خداوند آید که زبانت را حرکت مده، خواندن و بیان پرونده عمل تو بر عهده ماست ."