چکیده:
بهنظرمیرسد با روند رو بهافزایش وابستگیهای متقابل و تاثیرگذاری پدیدهها بر روی یکدیگر، حل بسیاری از مشکلات و معضلات امنیتی در گرو همکاریهای متقابل و سازمانیافتهی فراملی قرارگرفتهباشد. در اینمیان بسیاری از صاحبنظران همگرایی معتقداند با همکاری در زمینههای کاربردی میتوان روند همگرایی در یکنهاد بینالمللی را سرعت بخشد. در اینمقاله، با رویکردی تحلیلی- توصیفی ابتدا بهنقش همگرایی منطقهای و همکاریهای فراملی در مواجهه با مشکلات امنیتی پرداخته میشود و سپس با شرحی مختصر از تاریخچهی همکاریهای آموزشی پلیسی، روند تشکیل سازمان بینالمللی «اینترپا»، وظایف و کارکردهای آن، و با استفاده از نظریات «کارکردگرایی و نوکارکردگرایی» نقش اینسازمان را در افزایش کارکردهای آموزشی در مراکز علمی- پلیسی جمهوری اسلامی ایران، و در نهایت تولید امنیت تبیین میشود. نویسندگان مقاله بر اینباوراند که همکاری در زمینههای آموزشی چون تشریک مساعی برای انتقال تجربیات مدیریتی، بازدیدهای آموزشی، مبادلهی استاد و دانشجو، استفاده از یافتههای پژوهشی، انجام طرحهای پژوهشی مشترک، برگزاری سمینارها، همایشهای علمی- کاربردی و... ضمن ایجاد فهم مشترک از تهدید راهی میانه برای همگرایی پلیسی در منطقه و سپس محیط بینالمللی محسوبمیشود. هدف، پاسخگویی بهایندوسوال اساسی است که «آیا همکاریهای آموزشی- فنی باعث افزایش همکاریهای منطقهای در سایر زمینههای پلیسی و در نهایت مبارزه با جرم میشود؟»پیوستن ج.ا.ایران بهاین سازمان بینالمللی، چهدستاوردهایی برای نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران خواهدداشت؟»
خلاصه ماشینی:
"یکی از جنبههای مثبت جایگاه منطقهگرایی در سیاست بینالملل، امنیت منطقهای است (katzenstein, 2004:290) کشورها با افزایش مبادلات خود در زمینههای سیاسی، اقتصادی، و فنی بهدرکی مشترک از سودوزیان میرسند و همین امر زمینهساز افزایش همکاریها در زمینههای دیگر نیز میشود (میترانی، 1385: 14).
بهطورکلی دراهمیت منطقهگرایی از بعد امنیت منطقهای میتوان بهسهنکته اشارهکرد: نخست آنکه مشکلات منطقهای فارغ از دخالت قدرتهای برونمنطقهای حلمیشود؛ دوم اینکه کشورهای منطقه، مسائل میان خود را با موفقیت حلمیکنند؛ سوم آنکه کشمکشهای منطقهای، ماهیتی محدود دارند و از اینرو با نظامبخشیدن به سازوکارها و سازمانهای منطقهای (که مقبول همهی کشورهای منطقهای است)، ضمن مدیریت اینبحرانها بهآنها پایان دادهمیشود که این موضوع باعث ثبات اقتصادی و سیاسی منطقهای بین کشورها میشود (عسگری، 1382، ص.
در اهمیت منطقهگرایی از بعد امنیت منطقهای، سهنکته قابلاشاره است: نخست آنکه مشکلات منطقهای فارغ از دخالت قدرتهای برون منطقهای حلمیشود، دوم اینکه کشورهای منطقه، مسائل میان خود را با موفقیت حلمیکنند، و سوم آنکه کشمکشهای منطقهای، ماهیتی محدود دارند و ازاینرو با نظامبخشیدن بهسازوکارها و سازمانهای منطقهای (که مقبول همه کشورهای منطقه است)، ضمن مدیریت اینبحرانها به آنها پایاندادهمیشود و این امر باعث ثبات اقتصادی و سیاسی منطقهای بین کشورها میشود.
تبادل تجارب ارزنده و نتایج حاصل از تحقیقات در مورد سیاستگزاری و آموزش پلیس، ارتباط بین دانشکدهها، دانشجویان، و سایر نهادهای اجرایی پلیس و افزایش ظرفیتهای مدیریتی با اجرای برنامههای مشترک از دیگر اهداف اینسازمان بینالمللی است."