تأثیر تمرین هوازی طولانی مدت قبلی و مصرف غذای پرچرب بر مارکر التهابی مولکول چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی مردان غیر ورزشکار مقالة

مؤلف: برآبادی، علی ؛ رواسی، علی اصغر ؛ چوبینه، سیروس ؛ برآبادی، حسن ؛

علوم زیستی ورزشی تابستان 1392، دوره پنجم - شماره 2 التصنيف العلمية - البحثية (Ministry of Science/ISC (‎21 صفحة - من 133 إلی 153 )

الکلمات المفتاحية: آترواسکلروز نیمرخ لیپیدی غذای پرچرب مولکول چسبان فعال سازی آندوتلیال

خلاصة:

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت هوازی طولانی مدت پیشین با ٧٠ درصد VOmax٢ بر مارکر التهابی (sVCAM-I) و نیمرخ لیپیدی متعاقب مصرف یک وعده غذای پرچرب در مردان غیرورزشکار بود. سطوح پلاسمایی مولکول های چسبان و نیمرخ لیپیدی شاخص های مهمی در برآورد خطر بیماری های قلبی – عروقی به شمار می روند. به این منظور ٢٠ مرد جوان غیرورزشکار به صورت تصادفی انتخاب و باتوجه به درصد چربی به دو گروه ١٠ نفره ، تجربی (١/٣٠±٢١/٩٨ سال ، ٢/٤٨±١٨/٠٤ درصد چربی ) و کنترل (١/٢٢±٢٢/٠٦ سال ، ٣/٥٤±١٨/١٥ درصد چربی ) تقسیم شدند. گروه تجربی فعالیتی به مدت ٩٠ دقیقه با شدت معین شده روی تردمیل انجام دادند. در روز بعد هر دو گروه یک وعده غذای پرچرب مصرف کردند. نمونه های خون در زمان های ٠/٥ ساعت قبل و ٠/٥، ١، ٣ و ٢٤ ساعت بعد از غذا جمع آوری شد. برای تعیین نرمال بودن گروه ها، از آزمون کلوموگروف – اسمیرنوف (٠/٩٩٩ = PEX) (٠/٩٩٦ = PCON) و برای تعیین همگنی واریانس ها از آزمون لوون و برای بررسی نتایج بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر٣ و آزمون تعقیبی LSD نیز برای نشان دادن تفاوت های درون گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد یک جلسه تمرین هوازی طولانی مدت پیشین sVCAM-I را کاهش می دهد (٠/٠٢٩ = P). همچنین در نیم و ٢٤ ساعت بعد از مصرف غذای پرچرب کاهش وجود داشت (٠/٠١٦ = P) (٠/٠٤٩ = P). همچنین نشان داده شد یک جلسه تمرین هوازی طولانی مدت پیشین مقادیر HDL-c را افزایش (٠/٠٠ = P) اما مقادیر LDL-c (٠/٠١٢ = P) و (٠/٠٠ = P) و تری گلیسیرید (٠/٠٣٧ = P) را کاهش می دهد. باتوجه به نتایج به دست آمده می توان گفت مصرف غذای پرچرب مقادیر sVCAM-I را افزایش می دهد و به افزایش التهاب و بیماری منجر می شود. تمرین قبلی می تواند شاخص sVCAM-I و نیمرخ لیپیدی را کاهش دهد که با احتمال کاهش بیماری های قلبی همراه است .

ملخص الجهاز:

دانشجوی دکتریفیزیولوژی دانشگاه بیرجند چکیده 2 هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی طولانی مدت پیشین با ٧٠ درصد VOmax٢ بر مارکر التهابی (sVCAM-I) و نیمرخ لیپیدی متعاقب مصرف یک وعده غذای پرچرب در مردان غیرورزشکار بود. مقدار افزایش sVCAM-I٢ بعد از مصرف غذای پرچرب در بیماران قلبی – عروقی و گروه های در معرض این بیماری ها بسیار بیشتر از گروه کنترل سالم شایع بوده است . در نتیجه هدف این تحقیق بررسی این فرضیه است که آیا مقادیر sVCAM-I و تری گلیسرید و HDL،LDL و VLDL بعد از غذای پرچرب به دنبال یک جلسه تمرین شدید در افراد سالم غیرورزشکار افزایش می یابد یا کاهش ؟ جامعه و نمونة آماری تحقیق جامعة آماری پژوهش شامل دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران بود. مقادیر LDL و تری - گلیسرید در دورة بعد از غذا در گروه تجربی افزایش معناداری در زمان های ٠/٥، ١ و ٣ ساعت بعد با ٠/٥ ساعت قبل از مصرف غذا وجود دارد (٠/٠٥ >P). تا آنجا که می دانیم این پژوهش اولین پژوهشی است که تأثیر مصرف غذای پرچرب بعد از تمرین را بر مقادیر sVCAM-I بررسی می کند sVCAM-I در دورة بعد از غذا افزایش یافت ، اما این واکنش از طریق تمرین طولانی مدت پایین آمد. نتایج تحقیق جیسون گیل و علی الممری و همکاران (٢٠٠٤) نشان داد که یک جلسه تمرین با شدت متوسط با ٩٠ دقیقه تمرین روی تردمیل برای افراد چاق و لاغر می تواند عملکرد آندوتلیال را بعد از مصرف غذای پرچرب بهبود ببخشد و سطح زیر منحنی تری گلیسرید را به مقدار ٢٥ درصد در 1. Donal J O’Gorman Noel McCaVrey Philip M Cummins Niall M Moyna (2009).

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول