ملخص الجهاز:
"توانمندیهای این رویکرد در تحلیل سیاست خارجی )APF( 1ایران و کشورهای حوزهی خلیجفارس را میتوان در بیان استراتژی سیاسی اینگونه ترسیم نمود: (به تصویر صفحه مراجعه شود) 2-1:روابط ایران و کشورهای عربی دههی 1980 تا پایان جنگ عراق علیه ایران؛ بیاعتمادی کامل متقابل،(الگوی تعارض هابزی) چارچوب روابط ایران و کشورهای عربی در دورهی اول براساس مدل فوق که برگرفته از چارچوب نظری پژوهش است،به شکل زیر میباشد: (1) syilana ycilop ngieroF (به تصویر صفحه مراجعه شود) در این الگوی نظم منطقهای ما شاهد گسترش و تعمیق رقابت منطقهای بهمنظور افزایش منافع منطقهای در چارچوب بازی حاصل جمع جبری صفر هستیم.
2-3:روابط ایران و کشورهای عربی خلیجفارس در دورهی پساز 11 سپتامبر؛ بیاعتمادی کامل،(بازگشت الگوی تعارض هابزی): چارچوب روابط ایران و کشورهای عربی در دههی سوم براساس الگوی نظری پژوهش بدین شکل قابل ترسیم است: (به تصویر صفحه مراجعه شود) در این الگوی نظم منطقهای دوباره شاهد بازگشت الگوی تعارض گسترده دربین کشورهای عربی بوده که در چنین شرایطی دوطرف نهتنها مخالف منافع طرفین،بلکه خواستار نابودی ماهیت وجودی طرفین میباشند که این امر در بین کشورهای عربی و حمایت پنهانی آنها از طرح تغییر رژیم ایران قویتر بود.
اقدامات دولتهای عربی را در قالب خرید تسلیحات نظامی متعارف،همکاریهای نظامی با قدرتهای غربی و در نهایت اقدامات آنها در گسترش تسلیحات غیرمتعارف هستهای،شیمیایی و بیولوژیکی برای مقابله با توهم تهدید ایران،در این زمرهاند که بهطور مشخص عبارتنداز: -خرید تسلیحات نظامی: ازنظر کلی در سیاست اعلامی کشورهای عربی خرید تسلیحاتی،بهعنوان نوعی سیاست متعارف و معمول در برنامه استراتژیک این کشورها خصوصا کشورهای شورای همکاری خلیجفارس بیان شده است؛ولی تحلیل دقیقتر نوع تسلیحات خریداریشده حکایت از آن دارد که گزینش و تأکید برنوع خاصی از تسلیحات حاکی از نگاه حرفهای به اهداف نظامی خاصی است."