ملخص الجهاز:
همچنين از آنجا که تشکيل خانواده در فرهنگ مردم ايران که ارزش وجودي ازدواج را درک کردهاند و براي آن احترام فراواني قائلند، بسيار حايز اهميت است ، دو شخصيت اصلي اين نهاد مقدس ، يعني عروس و داماد، در معرض التفات، احترام و محبت خانوادههاي خود و اطرافيان قرار دارند که در بيشتر آيين هاي شاديبخش و مهرآفرين ملي و ديني مشاهده مي شود.
مطالعه و مقايسه وضعيت و کيفيت برگزاري اين آيين ، تفاوتهايي را در نحوه اجراي آن در گذشته و حال نمايان مي سازد؛ از جمله آنکه اگر در گذشته پدر و مادر نوزاد به احترام بزرگان خانواده، بويژه پدربزرگ و مادربزرگ سکوت مي کردند و انتخاب نام کودک خود را به ايشان مي سپردند، امروزه بزرگان خانواده که وضعيت کنوني جامعه و تغييرات فرهنگي و اجتماعي گذشته تا امروز را درک کرده اند، به احترام خواست و سليقه فرزندانشان گاه تنها به ارائه مشاوره اکتفا مي کنند؛ بدين ترتيب امروزه اگرچه انتخاب نام بر عهده پدر و مادر است ، اما مراسم نامگذاري همچنان در کانون خانواده و با حضور بزرگاني که همواره جايگاه والايي دارند، برگزار مي شود.
(مؤيدمحسني ، ١٣٨٦: ١٣٥) در چالگر نيز آيين نامگذاري در هفتمين شب تولد نوزاد برگزار مي شد؛ بدين ترتيب که پدر نوزاد، اقوام نزديک خود و همسرش را به منزل دعوت مي کرد و پس از صرف غذا که از اجزاي اصلي بسياري از آيين هاست ، هر يک از مهمانان نام مطلوب خود را پيشنهاد مي داد و پس از توافق بر سر يک نام، يکي از ريش سفيدان و بزرگان فاميل ، نوزاد را در آغوش مي گرفت و مي گفت : بسم الله الرحمن الرحيم ، توکل بر خدا؛ پس از آن در گوش راست نوزاد اذان و در گوش چپ اقامه مي خواند و بالاخره نوزاد را مي بوسيد و او را سه مرتبه با صداي بلند به نام توافق شده صدا مي زد.