خلاصة:
قدس همواره مورد منازعهی پیروان سه دین یهود، مسیحیت و اسلام بوده است. این مقاله بیاندارندهی نتیجهی پرسش «چگونگی جایگاه قدس در سه کتاب قرآن، عهد قدیم و عهد جدید» با روش تطبیقی (مقارنة الأدیان) میباشد و ضمن واژهشناسی قدس و اسامی دیگر آن، به توصیف قدس در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن پرداخته، آنگاه در پایان دیدگاههای مطروحه مقایسه گردیده است و به نتیجهگیری پرداخته است.نگاه عهد قدیم به قدس (اورشلیم) نگاهی حدودا مثبت، نگاه عهد جدید، نگاهی منفی و نگاه قرآن نگاهی کاملا مثبت همراه با توصیف بیشتر نسبت به عهد قدیم میباشد. در آموزههای قرآنی قدس با توصیفهایی چون سرزمین برکت و مبارک، سرزمین آبادانی، قبلهگاهبودن، مسکن صدق و سرزمین معراج آمده است.
ملخص الجهاز:
"در عهد قدیم این شهر بهصورتهای زیر توصیف شده است: 1- مکان مقدس در مزامیر آمده است: «خداوند از مکان مقدس خود، برایت کمک بفرستد و از کوه صیهون تو را حمایت کند» (مزامیر 20: 20) و نیز آمده است: «اینک میدانم که خداوند از مکان مقدس خود در آسمان، دعای پادشاه برگزیده خود را اجابت میکند و با نیروی نجاتبخشی خویش او را میرهاند» (مزامیر 20: 6) نیز آمده است: «خداوند، بزرگ است و او را باید در کوه مقدسش در اورشلیم ستایش کرد» (مزامیر 48: 1) و نیز در عظمت خداوند آمده است: «خداوند در اورشلیم جلوس فرموده و بر تمام قومها مسلط است، همهی مردم دنیا نام بزرگ او را گرامی بدارند؛ زیرا او مقدس است» (مزامیر 99: 2-3).
مؤید یا دلیل بر این معنا جملهی بعدی است که میفرماید: «ألتی بارکنا فیها» برای اینکه خداوند در قرآن کریم خود غیر از سرزمین مقدس که همان نواحی فلسطین است و غیر از کعبه هیچ سرزمینی را به برکت یاد نکرده است» (طباطبایی، 1374، ج 8: 292).
سرزمین آبادانی و رونق قرآن کریم از منطقهی بیتالمقدس گاهی به «قریه» تعبیر میکند و گاهی به «سرزمین مقدس» و گاهی نیز تعبیر به «سرزمین بابرکت» میکند؛ زیرا این منطقه هم از لحاظ معنوی متنعم و با برکت است، چون انبیاء زیادی از آن برخاستند و معبد آن به دست مبارک سلیمان بنا شده است و هم از جهت ظاهری منطقه حاصلخیز و پر برکتی است (جوادی آملی، عبدالله، 1387، ج 4: 577)."