نوبت به پزشکی هم رسید؛ نگرشی فلسفی به خصوصیات طب مدرن مقالة

"در این مقاله سعی بر این است تا با نگرشی فلسفی به این دو مکتب رایج در علم پزشکی بپردازیم و به این سؤال پاسخ دهیم که آیا تفاوتی بین این دو مکتب هست یا نه و اگر هست؛ تفاوت اصلی آن‌ها در چیست؟ در پارادایم علمی و سلسله مراتب تولید هر دانش به زنجیره‌ای اشاره می‌شود که به این شرح است: جهان‌بینی، فلسفه، سیاست، دکترین، راهبرد، تاکتیک و تکنیک. در فلسفه‌ی مرتبه‌ی اول به چهار رکن معرفت‌شناسی، هستی‌شناسی، انسان‌شناسی و روش‌شناسی پرداخته می‌شود و آنگاه در فلسفه‌ی مرتبه‌ی دوم این چهار رکن به یکی از شاخه‌های علمی می‌پیوندد تا با نگرشی فلسفی، آن علم تعریف شده و به تولید زیربخش‌های مطرح‌شده در ابتدای این مقال بپردازد؛ یعنی سیاست‌های حاکم بر خود را مشخص کرده و به همین منوال تا سطح تاکتیک فرود آید. طب مدرن زمانی ایجاد شد که نگرش فلسفی طب قدیم دیگر برای افرادی که به امر طبابت می‌پرداختند، مورد پذیرش نبود و نگرشی جدید پدیدار گردید و البته این تغییر مکتب، در بسیاری از علوم دیگر نیز به ‌وجود آمده بود. در این نظریه حرکت از تک‌یاخته به سمت پریاخته و سپس ارگانیسم‌های پیچیده است و نگرش ناشی از آن در طب مدرن باعث شد انسان از سطح سلول مورد ارزیابی قرار گیرد و به عنوان کامل‌ترین و یا انتهایی‌ترین ساختار شکل‌یافته در طبیعت شناخته شود. تفسیر ماشینی و مکانیکی از طبیعت در دوران مدرن از ویژگی‌هایی بود که به طب مدرن نیز رسوخ کرد و در طب، جسم انسان تنها به عنوان عنصری از یک نظام طبیعی کاملا کمی و تابع قانون‌مندی‌های علوم فیزیک و شیمی تنزل یافت."