آن گاه ایرانش نامیدند، ماهیت ایران و ایرانی بودن محادثة ومقابلة

"پرسش اصلی ما این است که ایران چیست و ایرانی بودن چیست؟ آیا ایران، امری تاریخی‌‌ و پرسش از ایران پرسشی تاریخی است؟ و قبل از آن می‌‌خواهیم، بدانیم که چه کسانی به این پرسش پاسخ گفته‌‌اند؟ در دوره‌‌ی جدید، هانری کربن درباره‌‌ی ریشه‌های تفکر ایرانی و جهان فلسفه‌‌ی ایرانی، بحث‌هایی را مبتنی بر نگاه پدیدارشناسی مطرح کرده ‌‌است. اما آیا نگاه کربن برای مطرح ساختن و معرفی و بازیافت هویت ایرانی کافی است؟ اگر ما هویت ایرانی را به اندیشه‌‌ی فلسفی و آثار و ادبیات فلسفی محدود کنیم، این امر می‌‌تواند جامعیت حد و ماهیت یک هویت، یعنی هویت ایرانی را معرفی کند؟ تعریف از ایران و ایرانی، زمانی تعریف جامعی خواهد بود که متضمن واقعیت‌‌های جغرافیایی و اقلیمی نیز باشد. در مورد ایرانی بودن، باید گفت: اصل در این بودن (da-sein) ایران است-daایران است نسبت به وجود و da، ایرانی است نسبت به وجود ایران- اما آیا ایران را در حد منطقی و علمی باید به «سرزمین ایران» تعریف کرد یا نه؟ البته این نگاه، هیچ‌گاه نگاه ناسیونالیستی نخواهد بود زیرا برای هر ملت و ناسیون، محل زایش و ناسیون بر پهنه‌‌ی جغرافیا وجود دارد که امری بدیهی است. نگاه‌های ناسیونالیستی، نوعا ملاحظه‌‌ی بنیادی و وجودی درباره‌‌ی این وطن ندارند و فاقد یک طرح حقیقی درباره‌‌ی ایران هستند، وقتی که برای بازسازی هویت ایرانی رجوع به قبل از اسلام می‌شود، بدان معناست که اکثریت موجود از توان و اندیشه ایران و قدرت و قابلیت موجود ایرانی نادیده گرفته می‌‌شود."