در تمنای تفکری دیگر؛ تأملی در مضامین چند اثر از هیدگر مقالة

"آیا امکان آن نیست که زمین و بنیاد جدیدی به آدمی اعطا گردد، که از آن کار و طبیعت آدمی به شیوه‌ای نوین حتی در عصر اتم بروید و بشکفد؟ چه چیزی می‌تواند زمین و بنیادی باشد از برای موطن‌ جدید انسان؟» هیدگر در این جا نه از انسان بلکه از ذات آدمی (Menschenwesen) سخن می‌گوید که در نسبتی عمیق با خصلت «باشندگی» وجود است. در تعبیر هیدگر از فناوری با این تلقی مواجهیم که در روزگار سازندگی‌های فناورانه که وی از آن به ساخت‌وپاخت (Machenschaft) یاد می‌کند، حقیقت وجود از ظهور در جلوات هنری که صورتی فرا-آورانه دارند ابا می‌کند و به اصطلاح به جای رخدادن (Ereignis) و از آن خود کردن طرح‌های دا-زاین از دسترس بیرون می‌‌‌رود و مانع آن می‌شود که دا-زاین و طرح‌هایش در عرصه‌ی تملک و رخداد وجود درآید (Enteignis)."