مدیریت کیفی فضای جمعی؛ میدان ترافالگار لندن، الگوی مدیریت کیفیت فضای جمعی مقالة

موضوع و ارزش کیفیت فضاهای عمومی شهری در ادبیات امروز طراحی شهری به گونه ای است که نزدیکی بسیاری بین مفهوم کیفیت و پایداری وجود دارد. بررسی تطبیقی معیارهای کیفیت و پایداری در فضاهای عمومی شهری نمایانگر آن است که یک فضای عمومی زمانی در مسیر پایداری گام بر می دارد که فرایند ارتقای کیفیت آن در طول زمان جریان داشته باشد. متخصصین مختلفی نظیر «جیکوبز»، «لینچ»، «بنتلی»، «پانتر»، «کارمونا» و موسسات مطالعاتی گوناگون، نظریات هنجاری مختلفی در ارتباط با کیفیت طراحی شهری ارائه داده اند. از مهم ترین مطالعات مدونی که با هدف بررسی کیفیت در ارتباط با فضاهای عمومی انجام شده، می توان به مطالعه PPS و ODPM اشاره کرد .

"در ادامه، این دفتر با تکیه بر آنچه در سند «به کمک طراحی»6 که توسط 7CABE و 8DETR در سال 2000 منتشر شده است، اشاره می کند که فضاهای عمومی می‌توانند با 10 عامل زیر از یکدیگر متمایز و مشخص شوند : " نظافت و پاکیزگی9 : آیا این مکان‌ها تمیز هستند و به تمیزی آنها رسیدگی می‌شود؟ دسترسی10 : این فضاها تا چه اندازه در دسترسند و آیا قابلیت تحرک در آنها وجود دارد؟ جذابیت11 : میزان جذابیت بصری آنها چقدر است؟ راحتی12 : آیا در این مکان افراد هنگام گذراندن اوقات فراغت، راحت هستند؟ جامعیت13 : میزان پذیرش طیف‌های مختلف اجتماعی آن چقدر است؟ سرزندگی و پویایی14 : تا چه حد از فضا استفاده شده و آیا امکان انجام فعالیت‌های شاد و زندگی‌بخش وجود دارد؟ عملکرد15 : تا چه حد قابلیت به مرحله اجرا ‌درآمدن فعالیت‌های مختلف در فضا وجود دارد؟ تمایز و تشخیص16 : آیا این فضا یک شخصیت خاص دارد؟ ایمنی و امنیت17: آیا این فضاها احساس امنیت را القا می‌کنند و فضاهای امنی هستند؟ نیرومندی18: میزان انعطاف‌پذیری آنها در طول زمان چقدر است؟ "(ODPM,2004:19) با وجود همه معیارهایی که برای دستیابی به کیفیت بهتر فضاهای عمومی ذکر شده، به نظر می‌رسد یک فوق معیار جهت تحقق این اهداف لازم است."