تأثیر فلسفی ابن رشد بر ابن میمون یهودی در اندلس قرون وسطا مقالة

ابن‌رشد یکی از فیلسوفان مسلمان است که با ترجمه و توضیح آثار ارسطو و ارتباط میان عقل و دین، تاثیر فراوانی بر اندیشمندان مغرب‌زمین به ویژه یهودیت گذاشت. یکی از یهودیانی که از ابن‌رشد متاثر شد، ابن‌میمون می‌باشد. در یهودیت، فیلون گام‌های مقدماتی را در ارتباط عقل و دین در حوزه یهودیت برداشت، ولی بعدها اندیشه‌های ضدیونانی و عدم تلاش عقلانی برای اثبات مسائل دینی پدید آمد تا اینکه در قرن دوازدهم جریانات اصلی اندیشه اسلامی، مکاتب ارسطویی و نوافلاطونی به طور پیوسته تاثیر عمیقی بر اندیشه یهودیت گذاشت که در اندیشه موسی‌بن میمون تجلی یافت. یکی از نکات مهمی که در این پژوهش به اثبات می‌رسد، تمایل ابن‌رشد و ابن‌میمون به خردورزی در کنار دین‌مداری است و نکته مهم دیگر، تاثیر فلسفی ابن‌رشد بر اندیشه‌های فلسفی ابن‌میمون یهودی است. هدف از این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته، واکاوی آراء ابن‌رشد و ابن‌میمون در تعامل عقل و دین، و تاثیر اندیشه‌های ابن‌رشد بر تفکر فلسفی یهودیت به ویژه ابن‌میمون است.

Ibn Roshd is one of the Muslim philosophers who had great influence on western scholars، especially the Jewish through his translating and explaining of Aristotle's works and the relationship between reason and religion. Ibn Meymun is a Jewish thinker who was influenced by Ibn Rushd. In Judaism the preliminary steps on the relationship between reason and religion were of special interest to Philo of Alexandria. Later on، anti – Hellenistic thoughts and non- intellectual attempts to prove religious matters had developed. In twelfth century، the Jewish thought was deeply influenced by main trends of Islamic thought and Aristotelian and neo–Platonian schools، which was manifested in Musa b. Meymun's thought. Using a library survey method، the present paper investigates Ibn Rushd and Ibn Meymun's views about the interaction between reason and religion and the influence of Ibn Rushd's thoughts on Jewish philosophical thought and on Ibn Meymun's thought in particular.