ملخص الجهاز:
"ایران و روسیه دو کشور قدرتمند منطقه هستند و این دو کشور به عنوان کشورهای فعال منطقه-در شرایط دو قطبی-از ظرفیتهای اقتصادیشان به نحو احسن استفاده کردهاند در حالی که در زمینههای سیاسی پیشرفت چشم گیری مشاهده نشده است؛میتوان در این مورد به مثال ذیل اشاره نمود: بعد از فروپاشی شوروی،روابط منطقهای ایران با روسیه مسیر خوبی را طی میکرد و نمونه آن را میتوان همکاری در زمینه مسائل تاجیکستان و رفع بحران آن بیان نمود ولی به لحاظ حرکتهای یک جانبهای که مقامات روسیه در منطقه انجام دادند این روابط در برههای از زمان متوقف شد و به یکباره روسیه در سال 1998 بدون هماهنگی با ایران قراردادی را با قزاقستان امضاء کرد که در آن نحوه بهره برداری از دریای خزر و چگونگی تقسیم آن مشخص شده بود،لذا روابط دو کشور دچار وقفه شد و این وقفه عوارضی ایجاد کرد که آثار آن تا به امروز ادامه دارد."