خلاصة:
«توحید» و «ولایت»، از مباحث مهم اندیشه شیعی اند که از سویی، ارتباط ناگسستنی با هم دارند و از سوی دیگر، عدم شناخت صحیح رابطه این دو، به دو تفکر وهابیت ارهابی و شیعه غالی می انجامد. نوشتار پیش رو سعی دارد پس از شناخت توحید و ولایت، به بررسی رابطه میان این دو در آیات و روایات پرداخته، به نوعی دو تفکر افراط و تفریط را پاسخ گوید. آنچه محصول این نوشتار به شمار می آید، توجه و تاکید بر این نکته است که فضیلت اصلی اهل بیت (ع)، توحید است و ایشان به چیزی جز توحید دعوت نمی کردند.
ملخص الجهاز:
"/>، هدف آفرینش جن و انس، فقط عبادت خداوند دانسته شده است؛ در یکی از آیات مربوط به ارسال پیامبران نیز آمده است: (و لقد بعثنا فی کل احد رسولا أن اعبدوالله و اجتنبوا الطاغوت(<FootNote No="53" Text=" نحل، آیۀ 36.
"/>(؛ در آیات بسیاری هم بر عبادت خداوند متعال تأکید میکند؛ مانند: (و الی عاد اخاهم هودا قال یا قوم اعبدوالله(<FootNote No="57" Text=" اعراف، آیۀ 65.
"/> و نیز در روایات آمده است: «کسی که لحظهای در شبانهروز "لا اله الا الله" بگوید، آنچه در صحیفۀ کردارش از گناهان باشد، محو میشود»<FootNote No="71" Text=" همان، ح19.
"/> امام رضا( نیز در نیشابور به همین مضمون اشاره فرمودند: «کسی که با اخلاص کلمۀ "لا اله الا الله" را بگوید، داخل دژ خداوند میشود و کسی که داخل دژ شود، از عذاب الهی ایمن میگردد.
ولایت حقیقی و مهمترین ولایت، ولایت خداوند متعال است و تمام ولایتها به این ولایت برمیگردند؛ لذا قرآن کریم، ولایت را منحصر در خداوند میداند: (ام اتخذوا من دونه اولیا فالله هو الولی(<FootNote No="81" Text=" شوری، آیۀ 9.
"/> علامه طباطبائی( نیز دربارۀ بحث از کلمۀ «نعمت» که در آیات آمده است، میفرماید: «چند آیه در قرآن کریم در اطراف کلمۀ «نعمت» وارد شده است و از آیات چنین استفاده میشود که مراد از نعمت، ولایت اهلبیت( است؛ یعنی راهی که اهلبیت( به سوی پروردگار پیمودهاند و سبیل آنان به سوی خداوند متعال است؛ همان که مقام عبودیت محض میباشد.