درباره والتر فردریک اتو مقالة

همکار و دوست نزدیک او در سال ????، این موضوع را چنین توضیح می دهد: "با تمام قدردانی و حق شناسی که نسبت به شخص او انجام می گرفته، آثار و نوشته‌های او از متفکری تنها و گوشه‌گیر حکایت می‌کند […] جایگاه والتر اتو در دانش زمان خود با آن چه هر یک از ما می‌تواند طبق نیازهای خود در مجموعه آثار او برای خود جمع آوری و دست چین کند، تناسب دارد. این نیروی ظهور و انکشاف خدایان در پدیده‌های طبیعت در تک بیتی هایی که شیلر با همین عنوان سروده (و به نظر ما والتر اتو عنوان کتاب حاضر را از آن اخذ کرده است)، به معنای نخستین و سرچشمه آغازین خود نزدیک‌ تر است: "انسان خوشبخت خود را به من می نمایاند، من خدایان آسمان را فراموش می‌کنم؛ اما هنگامی که انسانی دردمند را نظاره می کنم، خدایان در برابر دیدگانم ظاهر می شوند. " اما این "چهره الهی" (Gestalt) آن چنان که بر یونانیان آشکار می گردیده، چه معنا و مفهومی داشته است؟ والتر اتو در فرازی از کتاب "صورت و وجود" [Die Gestalt und das sein ] صورت را معادل "خود وجود در کمال و تمامیت ظهورش" می‌داند که هم در طبیعت و هم در هنرهای تجسمی، هم در موسیقی و نقاشی و شعر و هم در اندیشه، متبلور و آشکار است. اسطوره ظهور ناگهانی کلام زنده و معنی دهنده به جهان است که از نظر والتر اتو "کل هستی بشری را مطلقا و در تمامیت آن تحت تأثیر قرار می‌دهد و به استخدام خود درمی آورد" و او را در ظهور "چهره"، با عالم خدایان پیوند می دهد. والتر اتو در کتاب "خدایان یونان" می نویسد: "مرگ رفیع ترین و بالاترین معنای سرنوشت است" (برگ???).