خلاصة:
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نشانه های کلامی ـ بینایی درونی و بیرونی، طی تمرینات ذهنی راه رفتن بر توان مکانیکی عضلات اندام های تحتانی سالمندان غیرفعال و مقایسه با سالمندان فعال انجام شد. بدین منظور 40 سالمند 60 تا 80 ساله (20 فعال و 20 غیرفعال) به طور هدف دار انتخاب شده و در یک طرح پیش آزمون و پس آزمون گروه های همسان شرکت کردند. پس از تمرینات اولیه تصویرسازی، شرکت کننده ها بر اساس امتیاز پرسشنامه MIQ-RS به دو گروه همسان تقسیم شده و به 5 جلسه تصویرسازی راه رفتن روی چوب موازنه با نشانه های کلامی ـ بینایی بیرونی و درونی در مورد حرکات اندام تحتانی یا علائم روی چوب موازنه پرداختند. برای محاسبه توان عضلانی مفاصل اندام های تحتانی در پیش آزمون و پس آزمون، از دوربین های تحلیل حرکت و صفحه نیرو استفاده شد. مطابق نتایج تحلیل واریانس دو عاملی ترکیبی چند متغیری، اثر اصلی آزمون برای مفصل زانو و لگن معنی دار بود (025/0p ). بنابراین، 5 جلسه تصویرسازی باعث افزایش توان عضلات زانو و لگن می شود؛ ولی جهت دهی توجه به نشانه های درونی و بیرونی تفاوتی را ایجاد نمی کند.
ملخص الجهاز:
اثر نشانه هاي کلامي ـ بينايي دروني و بيروني طي تمريــن ذهني راه رفتن بر کينتيک اندام تحتاني ســالمندان غيرفعال در مقايسه با سالمندان فعال زهرا ابراهيمي حق [١]*، حيدر صادقي [٢]، افخم دانشفر[٣] ]١[ کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مرکز (نويسندٔە مسئول )؛ تلفن : ٠٩١٢٦٢٠٤٩١٠ نشاني پست الکترونيکي : zahra_ebrahimi_hagh@yahoo.
com ]٢[ استاد دانشگاه خوارزمي ]٣[ استاديار دانشگاه الزهرا(س ) تاريخ دريافت : ١٣٩٢/٠٤/١٩ | تاريخ پذيرش : ١٣٩٢/٠٥/١٢ چکيده تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر نشانه هاي کلامي بينايي دروني و بيروني، طي تمرينات ذهني راه رفتن بر توان مکانيکي عضلات اندام هاي تحتاني سالمندان غيرفعال و مقايسه با سالمندان فعال انجام شد.
پس از تمرينات اوليه تصويرسازي، شرکت کننده ها بر اساس امتياز پرسشنامه MIQ-RS به دو گروه همسان تقسيم شده و به ٥ جلسه تصويرسازي راه رفتن روي چوب موازنه با نشانه هاي کلامي بينايي بيروني و دروني در مورد حرکات اندام تحتاني يا علائم روي چوب موازنه پرداختند.
با توجه به اين که مطالعات محدودي بر روي اثر استفاده از نشانه هاي کلامي بينايي دروني و بيروني براي تغيير کانون توجه طي تصويرسازي ذهني بر عملکرد حرکتي خصوصاً پارامترهاي بيومکانيکي انجام شده است ، تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر استفاده از نشانه هاي کلامي- بينايي دروني و بيروني طي يک دوره تمرينات تصويرسازي ذهني راه رفتن براي تغيير کانون توجه بر توان مکانيکي عضلات اندام هاي تحتاني سالمندان حين گام برداري و مقايسه با پارامتر مربوطه در سالمندان فعال انجام شد.
Effects of attentional focus, self-control, and Dyad training on motor learning: Implications for physical rehabilitation.