آثار استرس مزمن شنای اجباری با تعداد جلسات مختلف بر مرحله ی اینتر فاز و قسمت پایانی فاز 2 در آزمون فرمالین مقالة

مقدمه: استرس آثار دوگانه ای را بر آستانه درد و رفتار افراد متعاقب درد ایفا می نماید. استرس حاد سبب بی دردی می شود درحالی که استرس های مزمن در جوندگان باعث پردردی می شوند. آزمون فرمالین به عنوان مدل درد التهابی دارای سه مرحله می باشد که آثار استرس مزمن شنا با تعداد جلسات مختلف، بر مراحل مختلف این آزمون، هنوز ناشناخته باقی مانده است. لذا هدف این مطالعه بررسی آثار استرس مکرر شنا در تعداد جلسات مختلف پس از ایجاد درد به روش تزریق فرمالین در موش صحرایی نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، از آزمون فرمالین (50 میکرولیتر فرمالین 2%) برای ارزیابی آثار استرس مزمن شنا در تعداد جلسات مختلف روی پاسخ به درد استفاده شد. حیوانات در مدت زمان 6 دقیقه در روز در گروه های جداگانه و به تعدادروزهای 3 یا 5 و یا10 روزه تحت استرس شنای اجباری قرار گرفتند و سپس در 24 ساعت پس از آخرین جلسه استرس شنا تزریق فرمالین به پنجه عقبی انجام شد و رفتارهای دردی مشاهده و ثبت گردید. نتایج: استرس در تعداد جلسات 3 روزه در مدت زمانی 6 دقیقه بر فاز یک، اینتر فاز و ابتدای فاز 2 بی تاثیر بوده و فقط بر مرحله ی پایانی فاز 2 موثر است. این افزایش به صورت وابسته به تعداد جلسات استرس تفاوت معناداری نمی کند در حالی که استرس مزمن در جلسات 5 و 10 روزه هم بر مرحله ی پایانی فاز 2 و هم بر مرحله اینترفاز موثر است به صورتی که در هر دو مرحله اینترفاز و پایانی فاز 2 افزایش می یابد و این افزایش وابسته به افزایش زمان استرس در هر جلسه نمی باشد. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که استرس شنای مزمن در تعداد جلسات 3، 5 و 10 روز سبب طولانی شدن رفتارهای درد شده است و افزایش تعداد جلسات بر رفتار های درد در مرحله اینترفاز تاثیر معنی داری داشته که می تواند ناشی از اثری طولانی مدت بر مکانیسم های تعدیلی درد در این مرحله باشد