خلاصة:
پرسش از آرای شبه پوزیتیویستی در باب تاریخ که بین حال و گذشته رابطه برقرار می کند و بر بازآفرینی و بازسازی گذشته تاکید می ورزد؛ و طرح دیدگاه های اندیشمندانی همچون ریکور، فوکو و دریدا که منکر دسترسی به امر تاریخی اند و در نتیجه معتقدند که در پژوهش تاریخی چاره ای جز تکیه بر روایت ها نیست؛ از مهم ترین مبحث هایی است که همواره محل مناقشه و مداقه میان متفکران و فلاسفه اجتماعی در دو سده اخیر بوده است. نوشتار پیش رو در صدد است با ارائه و تبیین دیدگاه های مذکور، نسبت این دو دیدگاه با حوزه جامعه شناسی تاریخی را مورد واکاوی قرار دهد و سپس پرسش-هایی به قرار زیر را به بحث بگذارد: 1. اساسا وضعیت در جامعه شناسی تاریخی چگونه است؟ 2.آیا می توان جامعه شناسی تاریخی را به جامعه شناسی زمان حاضر تقلیل داد؟ 3. آیا جامعه شناسی تاریخی قابل تقلیل به روایت های گوناگون تقلیل-پذیر است؟
Questioning pseudo-positivistic views about history which connects past up to present and insists on reconstructing past ،moreover، poseing the views of thinkers like Ricoure، Foucault، Derrida who believe that history is nothing but narrative، have been the most important challenging subjects among the thinkers and the social philosophers for 2 centuries. Considering and regarding the above views، this article explains and connects these challenges to historical sociology .The question are: 1. Basically، how is the condition in historical sociology? 2. Can we reduce historical sociology to present sociology or not? and، 3.Can historical sociology be reduced to different narratives?