خلاصة:
سابقه و هدف: پوست صورت و گردن به علت نازک بودن و قابلیت انعطاف آن، مستعد ایجاد جمع شدگی (Contracture) در پی سوختگی است. هدف از درمان اسکار جمع شدگی در این نواحی، برقراری حرکت طبیعی گردن و دهان، همچنین فراهم کردن پوست سالم با ضخامت و بافت هماهنگ با حاشیه سالم اطراف اسکار می باشد. زوایای بین گردن و صورت یکی از معیارهای زیبایی در این ناحیه از بدن به شمار می آید و برقراری آن در هنگام ترمیم پوست گردن و صورت، از اصول جراحی پلاستیک است. هدف از این مطالعه، بازسازی زوایای سرویکومندیبولار، سرویکومنتال و پره اوریکولار حین انتقال فلپ، در درمان اسکار سوختگی مزمن صورت و گردن در راستای تکمیل جراحی پلاستیک این ناحیه می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه به روش آینده نگر و توصیفی بر روی 34 بیمار دارای اسکار سوختگی قدیمی صورت و گردن در فاصله سال های 1383 تا 1385 در بخش جراحی ترمیمی بیمارستان 15 خرداد انجام گرفت. طراحی فلپ ها بر اساس گسترش (Advancement) و در موارد محدودی بر اساس انتقال (Transposition) انجام شد. پوست نواحی اهداکننده (Donor) به وسیله Tissue expander متسع گردید. پس از بازکردن کنتراکچر یا اسکارکتومی ناحیه، در هنگام قرار دادن فلپ، با خراش (hatch) دادن کپسول زیر فلپ که دور Tissue expander ایجاد گشته، با استفاده از نخ ویکریل، بافت زیر کپسول در دو ردیف به پریوست ناحیه منتوم و تنه فک تحتانی و راموس و سپس عضله پلاتیسما در ناحیه زاویه گردن و فک تحتانی متصل شد. این عمل در جهت ایجاد فرورفتگی مناسب در قسمت تقعر پایین لبه مندیبول صورت گرفت. در تمامی موارد از درن هموواک، پانسمان پر حجم و splint گردن استفاده شد.
یافته ها: سن متوسط بیماران در این مطالعه 3/8±5/25 سال بود. از میان بیماران، 10 نفر (4/29%) مذکر و 24 نفر (6/70%) مونث بودند. اسکار 24 بیمار در قسمت تحتانی صورت، 8 نفر در گردن و 2 نفر در صورت و گردن قرار داشت. شعله آتش (47%) و آب جوش (5/26%) شایعترین عوامل سوختگی بودند. از Expander Device ها ، Round در10 مورد، Rectangular در20 مورد و Crescent و Elliptical هر کدام در 2 مورد، استفاده گردید. در 31 بیمار پلان جراحی بر روی پلاتیسما و در 3 بیمار زیر پلاتیسما قرار داشت. شایعترین فلپ مورد استفاده به ترتیب Occipitocervicoshoulder در 14 نفر، Occipitocervicopectoral در 12 نفر بر پایه عروقی شریان اکسی پیتال و فلپ Supraclavicular در 8 نفر بر بر مبنای شریان سوپراکلاویکولار از تنه شریان ترانسورس سرویکال بود. تنها عارضه مشاهده شده در این بررسی اپیدرمولیزیس دیستال فلپ در 2 بیمار بود که با درمان طبی بهبود یافت. در پیگیری درمانگاهی، زوایای بازسازی شده تا حداقل 6 ماه بعد از جراحی برقرار بودند و هیچگونه خرابی و یا ایجاد پره (Web) در زاویه سرویکوفاسیال رویت نگردید.
نتیجه گیری: استفاده از این تکنیک ساده، نتایج بازسازی اسکار سوختگی گردن را به صورت قابل ملاحظه ای بهبود بخشید و با رضایت بیماران همراه بود.
Background and Aim: Facial and cervical skin are prone to scar contracture due to extensibility and thin characteristic there. End points of scar contracture treatment in this area is to provide good texture and skin color which match with healthy peripheral skin and normal neck and mouth movement. Cervicofacial angle should be restored in every transferred flap as a major principle in aesthetic surgery. We assess cervicomandibular، cervicomental and infra auricular angles refinement while insetting flaps to treat chronic burn scar contractures. Materials and Methods: It is a prospective، descriptive study with 34 patients complaining of chronic burn scar contracture in cervicofacial area that referred to 15 Khordad Hospital from 2004 to 2006. Designed flaps are basically as advancement، transposition and rotational، either random or axial flaps. Donor sites were expanded by tissue expander to inset the flaps after releasing scar contractures. We hatched the fibrous capsule underneath the flap and fixed it to mentum، mandibular body and ramus periosteium and platysma muscle in three rows in cervicomandibular angle to create impressive concavities there. Bulky non compressive dressing and drain were used in all cases. Findings: Mean age is (25.5±8.3) years and 29.4% patients are female and 70.6% are male. Lower facial scar in 24 patients، cervical scar in 8 patients، and cervicofacial scar in 2 patients were observed. Ten patients had bilateral lower facial scars. Flame as the main etiology is observed in 47% of patients and boiling water in 26.5% of patients. The most popular flap is occipitocervico shoulder in 14 patients، and the second is occipitocervico pectoral in 12 patients based on occipital and supra clavicalar artery and pedicled axial flap based on transverse cervical artery in patients and as advancement flap in 8 patients. Advancement flaps were bilateral. The only observed complication is distal epidormolysis of flap which was managed conservatively in two cases. Postoperatively no blunting is considered at least in six months follow up. Conclusion: Cervicofacial angle refinement in flap transfer is an integral part of cosmetic operation in this area.