خلاصة:
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داستان های اقتباسی- آفرینشی- افزایشی (ACE) بر آموزش مفاهیم مکانهای عمومی در دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف 14- 8 سال بود. روش انجام این پژوهش روش تک آزمودنی از نوع طرح AB بود و نمونه پژوهش 6 دانش آموز دختر کم توان ذهنی خفیف و آموزش پذیر با دامنه سنی 14-8 بودند. به منظور اجرای پژوهش حاضر از 6 داستان محقق ساخته بر مبنای داستانهای ACE که روایی آن ها به تایید متخصصان رسیده بود برای آموزش 6 مفهوم از 3 مکان عمومی پارک، فروشگاه و رستوران استفاده شده است. در مرحله خط پایه اطلاعات از سه منبع معلم، والد و پژوهشگر جمع آوری گردید؛ سپس هر داستان به مدت 5 جلسه و هر جلسه به مدت حداکثر 30 دقیقه برای آنان خوانده شد. برای پیگیری اطلاعات به دست آمده درباره یادگیری مفاهیم توسط دانش آموزان مذکور یک هفته پس از اتمام جلسات آموزشی نیز یادگیری مفاهیم مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت. نتایج به دست آمده بر اساس جداول و نمودارهای ترسیم شده حاکی از آن است که داستان های ACE بر آموزش مفاهیم مکانهای عمومی به کودکان کم توان ذهنی اثربخش بوده اند به طوری که 2 نفر از آزمودنی ها، 5 مفهوم از 6 مفهوم موردنظر آموزش و 4 نفر دیگر تمامی 6 مفهوم را آموختند. پیشنهاد میشود از داستان های اقتباسی- آفرینشی- افزایشی (ACE) برای آموزش مفاهیم به دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف آموزش پذیر در دیگر زمینه ها نیز استفاده گردد.
ملخص الجهاز:
استادیار دانشگاه علامه طباطبائی"/>،ژانت هاشمیآذر<FootNote No="57" Text=""/></H2> تاریخ وصول: 18/7/1392 تاریخ پذیرش: 2/10/1392 چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داستانهای اقتباسی- آفرینشی- افزایشی (ACE) بر آموزش مفاهیم مکانهای عمومی در دانشآموزان کمتوانذهنی خفیف 14- 8 سال بود.
برای این منظور از روشها و ابزار متعددی نظیر فعالیتهای نمایشی و ایفای نقش، استفاده از نوارهای ویدئویی، تحلیل تکلیف و بستههای آموزشی در آموزش مفاهیمی نظیر مفاهیم مالی و پولی همچون شمردن و محاسبه پول به هنگام خرید، آماده نمودن پیشاپیش پول جهت ارائه به صندوقدار و درک مفاهیم مربوط به آن، در برخی مکانهای عمومی نظیر فروشگاهها و مراکز خرید و انجام کارهای بانکی (مکلینگ، گست و لنگن<FootNote No="73" Text=" Mechling, Gast &amp;amp; Langone"/>، 2002؛ هرینگ، برین، واینر و کندی<FootNote No="74" Text=" Haring, Breen, Weiner &amp;amp; Kennedy"/>، 1995؛ وستلینگ، فلوید و کار<FootNote No="75" Text="Westing, Floyd &amp;amp; Carr"/>، 1990؛ کلایر و کالینز<FootNote No="76" Text=" Cloyer &amp;amp; Collins"/>،1996؛ براودر، اسنل و ویدنجر<FootNote No="77" Text=" Browder, Snell &amp;amp; Widonger"/>، 1988؛ فرانک و مک فارند<FootNote No="78" Text=" Frank &amp;amp; McFarland"/>، 1980؛ آلکنترا<FootNote No="79" Text=" Alcentara"/>، 1990) بهمنظور افزایش مهارتهای اجتماعی، ارتباطی و شغلی و درنهایت افزایش کفایت اجتماعی استفادهشده است.
Seung &amp;amp; Chapman"/>، (2003)؛ والکورسا<FootNote No="86" Text=" Vallecorsa"/>، (1997)؛ هسلبرینگ<FootNote No="87" Text=" Hasselbring"/>، (1996) و تامس (1996) نشان داد که استفاده از داستانها از روشهایمؤثر و مهم درزمینۀ آموزش مفاهیم، مهارتها و اطلاعات میباشد که به شیوههای گوناگون نظیر داستانهای دیجیتالی<FootNote No="88" Text=" Digital Stories"/>، داستانهای اجتماعی<FootNote No="89" Text=" Social Stories"/>، طرح داستان<FootNote No="90" Text=" Story-Map"/>، داستانهای نمایشی و شنیداری و نیز شیوهای تحت عنوان داستانهای اقتباسی- آفرینشی- افزایشی<FootNote No="91" Text=" Adapted/ Created/ Enhanced Stories"/>(ACE) در آموزش کودکان کمتوانذهنیمورداستفادهقرارگرفته است.