خلاصة:
دغدغه جبران زیان زیاندیده، حقوقدانان عصر حاضر را به تکاپو انداخت، اصل جبران کامل زیان از اصول ثابت ومسلم مسوولیت مدنی است اما همین اصل به ظاهر ساده در باطن خود پیچیدگی هایی نیز دارد چه کسی باید متحمل جبران خسارت گردد؟متعهدی که تعهد خود را اجرا نکرده یا آن کس که همانند انسان متعارف رفتار نکرده است و به عبارتی تقصیر کرده است. هریک از فروض طرفدارانی دارد و سال ها فلسفه وضع قواعد حاکم بر جبران خسارت را به خود اختصاص داده اند. درمقابل متون متعارض قانونی دربرخی کشورها، شیوه جدیدی از تقسیم نوع تعهدرا، براساس مفاد تعهد درپی داشت، یعنی تعهد به وسیله وبه نتیجه.در نوع اول متعهد مکلف به احتیاط وتهیه مقدمات است درحالی که در تعهد به نتیجه حصول نتیجه موضوع توافق قرار گرفته است. برای تفکیک آن معیارهایی ارائه شده است وطرح موضوع موافقان و مخالفانی را نیز به دور خود جمع ساخته است. غلبه طرفداران نظریه تفکیک تعهد براساس مفاد آن، این روزها، قابلیت اعمال آن را در تمام انواع تعهدات اعم از قهری و قراردادی فراهم ساخته تاجایی که متون قانونی برخی کشورها ازجمله مصر واسنادهای بین المللی به صراحت این مفاهیم را پذیرفته اند و حتی به برخی شبهه ها نیز پاسخ گفتهاند.
To resolve the conflict of some articles of civil code in Iran (227 and 226) and France (1137 and 1147) must distinct two types of obligation. Duty to achieve a specific result and duty of best efforts.
In obligation of the best effort، promisor has to endeavor in the performance of an activity. He is bound to make such efforts as would be made by a reasonable person of the same kind in the same circumstances. But to the extent that an obligation of a party involves a duty to achieve a specific result، he has to achieve that result.
To determining the kind of obligation must be regarded same factor: the issue of contract، the terms of contract، the degree of risk in achieving the result and influence of the other party to performance of the obligation.
We can see the extent of notice of Islamic jurisprudence، law of France and Iran to this words and the distinction is effective on behavior of promisor.