خلاصة:
مراقبتهای دوران بارداری در کاهش شیوع عوارض و مرگ و میر ناشی از حاملگی از طریق ارتقای سلامت، شناسایی علائم خطر و معرفی مراجع بهداشتی مؤثر می باشد. هدف مطالعه حاضر، تعیین کیفیت مراقبتهای بارداری در تعدادی از مراکز بهداشتی- درمانی تبریز است. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد. 400 نفر از مراجعین واجد شرایط واحدهای پژوهشی از 15 مرکز و 30 پایگاه بهداشتی و درمانی شهر تبریز به صورت تصادفی سهمیه ای انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بوده که با استفاده از پرونده های بهداشتی موجود در مراکز و مصاحبه با واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید. از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل، تی جفت شده، همبستگی و آنالیز واریانس جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای مورد بررسی استفاده گردید یافته های این پژوهش نشان داد که کیفیت ارائه خدمات مراقبتهای دوران بارداری در 8/68% موارد متوسط، در 23% موارد ضعیف، در 5/9% موارد خوب و در 4/0% موارد غیرقابل قبول بود. میانگین طول مدت بارداری 46% افراد نمونه 4/9 ±3/29 بود. نتایج بدست آمده بیانگر تفاوتهایی با استاندارد مراقبتی دوران بارداری بود. دریافت مشاوره قبل از بارداری6/11%، اخذ تاریخچه سلامتی 5/49%، بررسی علائم حیاتی 4/53%، معاینات فیزیکی 2/47%، معاینات مامائی 19%، آزمایشات خون 8/93% و ادرار 9/86%. آموزش به مددجو دربارۀ خطرات دوران بارداری توسط 4/64% افراد نمونه گزارش گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که کیفیت ارائه مراقبتهای دوران بارداری در بیشتر موارد (8/68%) متوسط بود. با توجه به اینکه کارکنان بهداشت به عنوان ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی مهمترین نقش را در بهبود کیفیت ارائه مراقبتهای دوران بارداری دارند، اطلاعات حاصل از این پژوهش می تواند در برنامه ریزی مسؤولان بهداشتی- درمانی کشور جهت بهبود کیفیت مراقبتهای دوران بارداری از طریق ایجاد کلاسها و دوره های بازآموزی و آموزش کارکنان بهداشتی و ارزشیابی کارکنان بهداشتی در حین ارائه خدمات بهداشتی، نقش عمده ای را ایفا کند.
ملخص الجهاز:
"در ایران نیز سیاه تیری (1385)، در پژوهشی تحت عنوان بررسی رابطه رضایت شغلی و بین رضایت زناشویی به این نتیجه رسید که بین رضایت شغلی و رضایت زناشویی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد و مشخص شد که بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی در زنان و مردان تفاوت معناداری وجود ندارد.
متغیر های پیش بین در پژوهش حاضر عبارتند از: رضایت شغلی(نشان دهنده چگونگی احساس افراد نسبت به شغلشان به طور کلی و جنبه های متفاوت آن است (سپکتور،2000)؛ و عوامل جمعیت شناختی نظیر سابقهی کار و میزان درآمد، مدرک تحصیلی آزمودنی ها است.
نتایج همبستگی رضایت شغلی، جنسیت و سطح تحصیلات با رضایت زناشویی برای سؤال دوم پژوهش حاضر و همچنین میزان تبیین رضایت زناشویی از روی متغیرهای رضایت زناشویی، میزان سابقهی کار، و میزان درآمد برای فرضیهسوم پژوهش حاضر نشان داد که بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی رابطه معناداری وجود دارد."