اللون بین الرومانسیة و الواقعیة (دراسة فی شعر سهراب سبهری و سعدی یوسف) مقالة

رنگ یکی از عناصر مهم در تصویرسازی های هنری در شعر است و هر شاعری در به کارگیری و کشف دنیای اسرار امیز ان، تجربه ای منحصر به مفرد دارد. دو شاعر نقاش، سهراب سپهری و سعدی یوسف، دو تجربه ی متفاوت در این زمینه از خود بر جای نهاده اند. از یک سوی، رنگ نزد هر دو شاعر، از یک پدیده دیداری به یک امر ذهنی تبدیل شده است و لذا عنصری با اهمیت در ساختار هنری شعر انها دو شمرده می-شود. اما از سوی دیگر، هر کدام از ان دو، رنگ را به گونه ای متفاوت از دیگری کاربرده-است. سپهری با الهام از مکتب رمانتیک و به شکلی خوش بینانه ان را نشانه ای از زیبایی ها دانسته است، اما سعدی یوسف ان را به عنوان نمادی برای پیکارهای سیاسی و اجتماعی استعمال نموده است و با دیدی بدبینانه و متاثر از مکتب واقع گرایی از ان استفاده کرده است. تفاوت اشکار کاربرد رنگ در شعر دو شاعر، به گونه ای است که در بسیاری از شعر سپهری می توان جای رنگ ها را با هم عوض کرد، اما در شعر سعدی یوسف چنین کاری امکان-پذیر نیست. این پژوهش کاربردهای رنگ در شعر این دو را بررسی می کند.

Color is one of the important elements of the artistic imagination in poetry and hence، every poet applies this unique technique to discover a mysterious world. Iranian poet Sohrab Sepehri and his Iraqi counterpart Saadi Yousif have diverse experiences in this field. To these poets، the color has been transformed from a phenomenon to a mental setting hence; this element is counted as an important artistic structure in their poems. However، they have applied this color differently. Sepehri inspired by Romantic School and optimistically sees it as a sign of beauty but Saadi has used it as a symbol for political and social struggles pessimistically influenced from Realist School. The manifested differences of application of color in the poetry of the two aforementioned poets are in a way that Sepehri in a large number of his poems could change the place of colors but such has not been seen in the woks of Saadi. The current paper attempts to review the application of colors in the poems of these two poets.