خلاصة:
این که آثار ارسطو و یا یک اثر از ارسطو را چگونه و به چه شیوه ای بخوانیم همواره جزء نکات
غامضی بوده است که مورد توجه مفسرین و شارحین جدی ارسطو قرار داشته است . در این رابطه
اختلاف نظرات و شباهت های زیادی نیز قابل رویت و بررسی می باشند . این مجادلات هم شامل
پرسش های پایه ای و بنیادی می گردد و هم متدولوژیک و کاربردی. پرسش هایی از این نوع که آیا
می توان از وجود روش و یا روش های مطالعاتی خاص در آثار ارسطو صحبت به میان آورد، اگر می توان،
آیا روش واحدی توسط ارسطو به کار گرفته شده است و یا این که روش های متعدد قابل ردگیری
است؟ اگر روش ها متعدند آیا این تعدد روش ها به تعدد مباحث و حوزه ها مرتبطند یا خیر ؟ آیا ارسطو
یک روش را در حوزه های مطالعاتی مختلف به کار برده است یا خیر؟ بالاخره این که اگر روش یا روش هایی توسط ارسطو و در مطالعات وی به کار گرفته شده است، این روش ها کدام ها هستند؟ آیا
ارسطو خود به این روش ها اذعان دارد یا باید از لابه لای متون سبک کاری وی استنباط شوند.
این ها و دیگر پرس شهای مشابه، مجادلاتی هستند که در بین شارحین و مفسرین ارسطو وجود
دارند . این مقاله دارای این مدعاست که دو روش شاخص و قابل تشخیص در سبک و روش مطالعاتی
ارسطو، تحقیق تجربی و دیالکتیک می باشد . که اولی مستقیما با نمودهای ادراکی (نمونه های قابل
مشاهده) و دومی مرتبط با عقاید عامه هستند . هر چند که امکان جدا سازی و تفکیک کامل این دو از
یکدیگر وجود ندارد و گاهی اوقات این دو با یکدیگر هم پوشانی برقرار کرده یا به جای یکدیگر
می نشینند و یا هم ترازی برقرار می کنند. در این مقاله در صدد هستیم تا با ابتنا ء به مطالعات نظری و
کتاب سیاست ارسطو چگونگی به کارگیری دو روش تحقیق تجربی و نمودهای ادراکی و دیالکتیک و
عقاید عامه را به بحث بگیریم و کتاب سیاست را با ابتناء به روش های مذکور بازخوانی کنیم.
The point that how the Aristotle’s works should be re-read has always been
an important subject to the view of the most Aristotle’s serious interpreters.
There are different views and ideas regarding Aristotle’s methodology and its
specifications among his interpreters. The article, despite of many discussious
and disputes relating to the matter, claims that there are two distinctive and
distinguishable methods applied by Aristotle in his studies: Experimental and
Dialectical. The first, relates to his direct study of perceptive phenomena, and
the second, includes the study of popular opinion. In re-reading Aristotle, the
authors have followed their proposed manner and have mainly concentrated on
Aristotles’s Politics.
ملخص الجهاز:
بهترین شـکل جامعـه سیاسـی کـدام است ؟ [برای این منظور] باید نخست نه فقط سازمان های دیگری را که حکومت هـایی نـامبردار کـه بـه 1- Kurt Pritzl فصلنامه تخصصی علوم سیاسی / شماره پانزدهم / تابستان ١٣٩٠ ١٥ ◊ حسن تدبیر و سیاست برگزیده اند، بلکه حکومت هایی را نیز که برخی صاحب نظران پیشنهاد کـرده انـد و آوازه نیک یافته اند بررسی کنیم .
با توجه به این مباحث با اتکاء به قول ارسطو در ابتدای کتـاب دوم سیاسـت و مباحـث نظـری کـه 1- Appearences ◊ ١٨ فصلنامه تخصصی علوم سیاسی / شماره پانزدهم / تابستان ١٣٩٠ داشتیم می توان فرآیند عملیاتی توسـط ارسطو را به ایـن صورت طـرح کـرد: ١- رجـوع بـه آن چـه کـه عملا موجود و قابل مشاهده است کـه مـی توانـد در قالـب مفهـوم نمودهــای ادراکـی وی قـرار گیـرد (Perceptual Appearances) ٢- در نظر گرفتن و بررسی عقاید عامه یا مشهورات Common Believes ٣- جستجوی معایب و حقایق هر یک از این ها و احتمالا ارائه راه سومی که از این ضعف ها بری باشـد.
موضـوع دیگـر کـه در کتـاب سیاست مورد توجه ارسطو قرار دارد بررسی نظرات مختلف در مورد حکومت است ، که در ایـن خـصوص بحث خود را به شرح ذیل شروع می کند : فصلنامه تخصصی علوم سیاسی / شماره پانزدهم / تابستان ١٣٩٠ ٢١ ◊ «برخی برآنند که بهترین نوع حکومت آن است که همه انواع حکومت ها را در بر داشته باشد، از این رو حکومت اسپارت را می ستایند.
(
, 
, 
)
