خلاصة:
پیشرفت تکنولوژی زمان و فاصله را از میان برداشته است . تکنولوژیهای نوین ارتباطی به فضای غالب سیاست در دنیای معاصر تبدیل شده اند. ابزارهایی مانند تلفن همراه ، اینترنت ، شبکه های اجتماعی و ماهواره ای با تقویت فضای عمومی نقش حمایت کننده ای را در تغییرات اجتماعی ایفا میکنند. در تحولات بیسابقه اخیر در برخی کشورهای عربی ما شاهد ظهورو قدرت نماییبیبدیل رسانه های نوین هستیم . جوانان عرب با استفاده از شبکه های اجتماعی نشان دادند راهی برای تداوم سانسور و دور نگه داشتن مردم از اطلاعات درست وجود ندارد. البته ساختار سیاسی و اقتصادی کشورها در ایجاد تغییرات انقلابی موثراست ، اما اگر ابزارهای مدرن ارتباطی در دسترس نبودند، در خوش بینانه ترین حالت سرنگونی حاکمان خودکامه عرب پرهزینه تر و دشوارتر به وقوع میپیوست .
Information technology has demolished time and distance. The new communication technologies have become dominant in contemporary world politics. The tools such as mobile phones، internet and satellite networks play supporting role in social changes with strengthening public space. We witness the effectiveness of new media in the recent unprecedented developments in Arabic countries. The social media such as twitter and facebook give people free access to channels of communication and society becomes more transparent. Although political and economic conditions are more determined in revolutionary changes، but the recent events would occur more expensive and longer if the modern means of communication were not available.
ملخص الجهاز:
منازعات در بین حکومت ها، شرکت ها و افراد چیز تازه ای نیست ، اما هزینۀ پایین ورود، گمنامی ، و نامتقارن بودن در آسیب پذیری ، به این معناست که بازیگران کوچک تر در فضای سایبر نسبت به حوزه های سنتی تر سیاست جهانی ظرفیت بیشتری برای اعمال قدرت سخت و نرم دارند (نای ، همان ).
به موازات این تحول ، رسانه های اجتماعی به یکی از واقعیت های مسلم زندگی برای جامعۀ مدنی جهانی تبدیل شده و بسیاری از شهروندان ، فعالان و سازمان های غیردولتی، شرکت های ارتباطات راه دور و حکومت ها را درگیر کرده است (٢٠١١:٢٩ ,Shirky).
در کشورهای عربی کاربران اینترنت (که می توانند هر کدام از مردم عادی باشند) در قامت یک فعال سیاسی، یک حزب و حتی یک رهبر ظاهر شدند و در سایت های تعامل اجتماعی مانند فیس بوک و توئیتر برای برگزاری تجمع و روز خشم ، فراخوان صادر کردند و پس از تجمعات و درگیریها با انتشار خبر، عکس و فیلم ضبط شده به وسیلۀ دوربین های موبایل ، در سایت ها و وبلاگ ها اطلاعات بسیاری را در اختیار مردم خود و دیگر کشورها قرار دادند (غبیشاوی، همان ).
ملت های عرب با یاری جستن از رسانه های نوین ارتباطی ، جنبش آزادی بیان را تجربه کردند که به مرور وارد کالبد سیاسی کشورهایی مانند تونس ، مصر و لیبی شده ، به فروپاشی رسانه های تحت حمایت دولت و انحصار اطلاعات در این کشورها انجامیده است .