بررسی سطح اینترلوکین 19 در سرم جانبازان شیمایی با مشکلات ریوی مقالة

در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، بارها از سلاحهای شیمیایی بویژه سولفور موستارد در جبهه ها و شهر های مرزی استفاده گردید . مشکلات تاخیری در ریه، چشم و پوست که شایع ترین ارگان های در گیردر مصدومین شیمیایی است بیانگر فعالیت مکانیسم های ایمنی و التهاب می باشد. اینتر لوکین 19 عضو جدیدی از خانواده اینتر لوکین 10 می باشد که دراکثر مطالعات از ان به عنوان یک سایتوکین پیش التهابی ودر برخی از مطالعات به عنوان سایتوکین ضد التهابی نام میبرند. با توجه به اهمیت IL- 19 به عنوان یکی دیگر از سایتو کاینهای خانواده IL- 10 ما بر آن شدیم که میزان این ساتیوکاین را در نمونه های سرم جانبازان شیمیایی بررسی نماییم. مطالعه بر روی 144 نفر از این مصدومان با عوارض ریوی شدید، 57 نفر دارای عوارض ریوی خفیف و متوسط و 55 نفر از افراد غیر شیمیایی به عنوان گروه کنترل انجام گردید. سطح سرمی سایتوکاین در سرم با استفاده از کیت ها ی R&D به روش ساندویچ الایزا اندازه گیری گردیدونهایتا سطح سرمی سایتوکاین ها با دستگاه خواننده الایزا اندازه گیری گردید. بین سطح سرمی اینتر لوکین 19 و FEV1/FVC در گروه مواجهه یافته ارتباط معنی داری وجود دارد ( (P-value=0.022 . میانگین و میانه سطح سرمی اینتر لوکین 19 در گروه شاهد بالاتر از گروه مواجهه یافته ودر گروه مواجهه یافته خفیف – متوسط بالاتر از مواجهه یافته شدید می باشد ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مواجهه یافته ،میانگین و میانه سطح سرمی اینتر لوکین 19 با افزایش FVC ، FEV1 افزایش و با افزایش FEV1/FVC کاهش می یابد اما از نظر اماری معنی دار نبود. عدم تفاوت معنی دار در اینتر لوکین 19 سرمی بین گروه مواجهه یافته و مواجهه نیافته ، علیرغم اینکه سطح سرمی اینتر لوکین 19 به عنوان یک بیومارکر مواجهه با سولفور موستارد را تایید نمی کند ، ولی افزایش این سایتوکین بعنوان یک عامل دست اندر کار در موضع التهاب و ایجاد مکانیسم های التهابی را رد نمی کند.