خلاصة:
هدف این پژوهش بررسی پویایی درآمد با استفاده از رویکرد دادههای شبهترکیبی طی سالهای پیش و پس از اجرای قانون هدفمندی یارانههای نقدی در ایران است. بدین منظور، با ترکیب دادههای مقطعی بودجه خانوار طی سالهای 1363 تا 1392 به مدت 30 سال و با ساخت دادههای شبهترکیبی، رفتار متولدین 1305 تا 1359 دنبال میشود. نتایج نشان میدهند طی سالهای 1389-1363 (قبل از اجرای قانون هدفمندی یارانههای نقدی) تحرک مطلق و شرطی در ایران پایین و نابرابری فرصتی در طی زمان در حال کاهش بودهاست؛ اما سرعت کاهش نابرابری در این مقطع پایین بودهاست. بنابراین، تفاوت بین افراد فقیر و ثروتمند در طی زمان تا حدودی کاهش یافته، اما این همگرایی بسیار ضعیف بودهاست. درواقع، تا حدودی وضعیت افراد فقیر نسبت به گذشته بهتر شده، ولی نابرابری بین آنها هنوز هم تا حدودی زیاد بودهاست. برای بررسی اثر اجرای قانون هدفمندی یارانههای نقدی، سالهای 1363 تا 1392 بررسی و تحلیل شدند. پس از اجرای قانون هدفمندی یارانههای نقدی، نابرابری بین افراد فقیر و غنی بالاست. تحرک مطلق و شرطی همچنان پایین است، اما نسبت به سالهای پیش از اجرای قانون، اندکی افزایش را نشان میدهد.
This study investigates the dynamics of a pseudo-panel data approach in the years before and after the implementation of targeted cash subsidies in Iran. For this purpose, a combination of cross-sectional data for the years 1363 to 1392 for a period of 30 years followed and with household budget by born pseudo-panel data in 1305 to 1359. The results show that during the years 1363-1389 (before the implementation of targeted cash subsidies), absolute and conditional mobility in low and unequal opportunity is decreasing over time, but the rate of decline is lower inequality. So it is possible that some differences between rich and poor is reduced over time, but it will be too weak convergence. In fact, the situation is somewhat better for the poor than in the past, but the disparity between them is still somewhat high. After enforcement targeted cash law subsidies as absolute and conditional mobility is low, and the disparity between rich and poor people is so high.