خلاصة:
هدف : هدف این پژوهش تعیین رابطه عوامل شخصیت و خودکارآمدی عمومی با امید عاملی و امید راهبردی به درمان بود. روش : تعداد ٣٥٠ نفر از معتادان خود معرف به مراکز درمانی شهر اصفهان ، به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و به وسیله پرسشنامه های شخصیتی نئو، خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس و امیدواری اشنایدر مورد ارزیابی قرارگرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین عوامل شخصیت و خودکارآمدی عمومی با امید به درمان همبستگی وجود دارد. همچنین ابعاد روان رنجورخویی و وظیفه شناسی و فراتر از آن ، خودکارآمدی قادر به پیش بینی امید به درمان بودند. نتیجه گیری: عوامل شخصیت و خودکارآمدی عمومی در برآورد امید عاملی و امید راهبردی به درمان در معتادان سودمند میباشد.
Objective: The aim of this study was to determine the relationship of personality factors and general self-efficacy with operative and strategic hope for treatment.
Method: The number of 350 self-referred addicts to treatment centers in Isfahan City was chosen through random cluster sampling. Then، the three following questionnaires entitled personality traits of NEO، Sherer and Maddux’s General Self-Efficacy Scale، and Schneider Adult Hope Scale were administered to them.
Results: The results showed that personality factors and general self-efficacy were correlated with hope for treatment. As well، dimensions of neuroticism and conscientiousness، and by far، self-efficacy had the predicative power of hope for treatment.
Conclusion: Personality factors and general self-efficacy are useful for the estimate of operative and strategic hope for treatment in addicts.
ملخص الجهاز:
"جدول ٣: خلاصه مدل و ضرائب رگرسیون امید عاملی بر اساس ابعاد شخصیت و خودکارآمدی (رجوع شود به تصویر صفحه) همانگونه که در جدول ٣ مشاهده میشود، روان رنجورخـویی (٠٠٠١<p ، ٠/٤٥-= β) و وظیفه شناسی (٠٠٠١<p ، ٠/٣ = β) از میان ابعاد پنجگانه شخصیت پـیش بینـیکننـده هـای معنادار امید عـاملی بـه درمـان در بلـوک اول بـوده انـد کـه مجموعـا توانسـته انـد ٥٦/٤% از واریانس امید عاملی به درمان را تبیین کنند.
نتـایج پژوهش حاضر نشان داد که ابعـاد روان رنجورخـویی و وظیفـه شناسـی قـادر بـه پـیش بینـی معنادار امید به درمـان هسـتند کـه ایـن یافتـه بـا نتـایج مطالعـات اینـز و کـوکس ٢ (١٩٩٧)، ساکلوفسکی، کلی و جانزن ٣(١٩٩٥) همسو است .
Quirk & McCormick عوامـل الگـوی پـنج عـاملی شخصـیت و سـلامت روان (کاسـتا و مـک کـری،١٩٨٠؛ دنـو وکوپر١، ١٩٩٨؛ هایس و جوزف ٢، ٢٠٠٣) نشان داده اند کـه روان رنجورخـویی بـا سـلامت روان ارتباط معکوس دارد.
Furnham & Cheng مــدل پــنج عــاملی شخصــیت عبارتنــد از: شایســتگی، نظــم و ترتیــب ، باوجــدان بــودن ، خودانضباطی، تلاش بـرای پیشـرفت و ژرف اندیشـی (گروسـی،١٣٨٠)، ارتبـاط ایـن بعـد شخصیت با بالا بودن سطح امیدواری افراد در کلیه ابعاد آن (امید عـاملی و امیـد راهبـردی) منطقی خواهد بود.
بنابراین لازم است در فرآیند درمان یک ارزیابی شخصیتی گسترده از معتادان به عمل آیـد و به این نکته توجه شود که افـراد بـا ویژگـی شخصـیتی روان رنجورخـویی بـالا و وظیفـه - شناسی پایین ، از میزان امید بـه درمـان کمتـری برخـوردار بـوده و بیشـتر در معـرض خطـر خروج از درمان هستند و در صورت نیاز بهتـر اسـت بـرای آن هـا مـداخلات امیـد درمـانی صــورت گیــرد."
(
, 
, 
)
